395px

Gazel In De Diepte Van De Nacht

Gnawa Diffusion

Gazel Au Fond de La Nuit

Je suis rentré dans la maison comme un voleur
Et déjà tu partageais le lourd repos des fleurs
J'ai retiré mes vêtements tombés à terre

Et j'ai dis pour un moment à mon cœoeur de se taire
Je ne me voyais plus, j'avais perdu mon âge
Nu dans ce monde noir, sans regard sans image
Dépouillé de moi-même, allégé de mes jours
N'ayant plus souvenir que de toi mon amour
Au fond de la nuit

Mon secret frémissant qu'aveuglement je touche
Mémoire de mes mains, mémoire de ma bouche
Au long parfum retrouvé de cette vie ensemble
Et comme au premier temps qu'à respirer je tremble

Te voilà ma jacinthe entre mes bras captive
Qui bouge doucement dans le lit quand j'arrive
Comme si tu faisais dans ton rêve ma place
Dans ce paysage où dieu sait ce qui se passe

Au fond de la nuit
Où c'est par passe-droit qu'à tes côtés je veille
Et j'ai peur de tomber de toi dans le sommeil
Comme la preuve d'être embrumant le miroir
Si fragile bonheur qu'à peine on peut y croire
J'ai peur de ton silence et pourtant tu respires
Contre moi je te tiens imaginaire empire

Je suis auprès de toi le guetteur qui se trouble
A chaque pas qu'il fait de l'écho qui le double
Au fond de la nuit

Je suis auprès de toi le guetteur sur les murs
Qui souffre d'une feuille et se meurs d'un murmure
Je vis pour cette plainte à l'heure où tu reposes
Je vis pour cette crainte en moi de toute chose

Va dire ô mon gazel à ceux du jour futur
Qu'ici le nom d'elsa seul est ma signature
Au fond de la nuit

Gazel In De Diepte Van De Nacht

Ik kwam het huis binnen als een dief
En al snel deelde je de zware rust van de bloemen
Ik trok mijn kleren uit die op de grond lagen

En ik zei voor een moment tegen mijn hart dat het moest zwijgen
Ik zag mezelf niet meer, ik was mijn leeftijd kwijt
Naakt in deze zwarte wereld, zonder blik, zonder beeld
Ontdaan van mezelf, verlicht van mijn dagen
Geen herinnering meer dan aan jou, mijn liefde
In de diepte van de nacht

Mijn trilling geheim die ik blindelings aanraak
Herinnering van mijn handen, herinnering van mijn mond
Langs de herontdekte geur van ons leven samen
En zoals in de eerste tijd, trilde ik bij het ademen

Hier ben je, mijn hyacint, gevangen in mijn armen
Die zachtjes beweegt in bed als ik aankom
Alsof je in je droom mijn plek innam
In dit landschap waar God weet wat er gebeurt

In de diepte van de nacht
Waar ik met een voorkeursrecht naast je waak
En ik ben bang om van jou in de slaap te vallen
Als het bewijs van het vervagen van de spiegel
Zo'n fragiel geluk dat je er nauwelijks in kunt geloven
Ik ben bang voor je stilte en toch adem je
Tegen mij houd ik je, imaginaire rijkdom

Ik ben bij jou, de wachtende die zich verstoort
Bij elke stap die hij zet, de echo die hem verdubbelt
In de diepte van de nacht

Ik ben bij jou, de wachtende op de muren
Die lijdt onder een blad en sterft van een fluistering
Ik leef voor deze klacht op het moment dat je rust
Ik leef voor deze angst in mij voor alles

Ga zeggen, oh mijn gazel, tegen degenen van de toekomstige dag
Dat hier de naam van Elsa alleen mijn handtekening is
In de diepte van de nacht

Escrita por: