De vondeling van Ameland
Op het strand van Ameland
was hij als zuigling aangespoeld
overboord gegooid
op een reddingsboei gebonden
hij had zich op de golven
als in de baarmoeder gevoeld
en schreeuwde tot hij
door een jutter werd gevonden
Ameland sprak schande van de jutter
een zonderling die leefde van de wind
die al de raarste dingen had gevonden
hoe kwam die jutter nu weer aan dat kind als hij er daags op uitging om te
jutten moest de vondeling altijd met hem mee en toen die na een jaar begon
te praten was zijn eerste woordje: zee
Op het strand van Ameland
speelde de kleuter jarenlang
de jutter was zijn meester
die hem wijze lessen leerde
hij stond wijdbeens in het zand
was voor de woeste zee niet bang
en schreeuwde net zo lang
tot de vloed zich keerde
Ameland sprak schande van de kleuter
de vondeling die schreeuwde als de wind
hoe was het in vredesnaam toch mogelijk
dat de zee zich terugtrok voor een kind
wat hij riep zou niemand kunnen zeggen
dat was uit de verte moeilijk te verstaan en toen ze het de jutter vroegen
zei die volgens mij roept hij: ik kom eraan.
Ik kom eraan ik kom eraan
zee wind zon oceaan
ik kom eraan
Op het strand van Ameland
stond hij als knaap in de avondzon
hij zei geen woord
begon zich langzaam uit te kleden
de vloed kwam hem tegemoet
hij zag alleen de horizon
nog eenmaal draaide hij zich om
liep toen de zee in
Ameland sprak schande van de jongen
die naakte zonderlinge vondeling
men had zich boven op het duin verzameld omdat men voelde dat er iets
gebeuren ging en toen begon hij plotseling te schreeuwen zo hard dat het
tot aan de duinen klonk nog even zagen ze hem op het water lopen voor hij
in de diepte zakte en verdronk
Ik kom eraan ik kom eraan
zee wind zon oceaan
ik kom eraan
Ik kom eraan
El niño encontrado de Ameland
En la playa de Ameland
fue encontrado como un bebé
arrojado por la borda
atado a un salvavidas
se sintió en las olas
como en el útero
y gritó hasta que
fue encontrado por un saqueador
Ameland hablaba mal del saqueador
un excéntrico que vivía del viento
que había encontrado las cosas más extrañas
cómo había conseguido ese saqueador ese niño cuando salía a buscar
tesoros, el niño encontrado siempre debía acompañarlo y cuando después de un año comenzó
a hablar, su primera palabra fue: mar
En la playa de Ameland
el niño jugó durante años
el saqueador era su maestro
que le enseñaba sabias lecciones
se paraba con las piernas abiertas en la arena
no le temía al mar salvaje
y gritaba hasta que
la marea cambiaba
Ameland hablaba mal del niño
el niño encontrado que gritaba como el viento
cómo era posible
que el mar se retirara ante un niño
lo que gritaba nadie podía decirlo
era difícil de entender desde lejos y cuando le preguntaron al saqueador
él dijo, creo que está diciendo: voy hacia allá
Voy hacia allá, voy hacia allá
mar viento sol océano
voy hacia allá
En la playa de Ameland
se paró como un joven en el sol de la tarde
no dijo una palabra
comenzó a desnudarse lentamente
la marea se acercaba a él
solo veía el horizonte
se dio la vuelta una vez más
y luego entró al mar
Ameland hablaba mal del chico
el extraño niño desnudo
se habían reunido en la cima de la duna porque sentían que algo
iba a suceder y luego comenzó a gritar de repente tan fuerte que
se escuchaba hasta en las dunas por un momento lo vieron caminar sobre el agua antes de
sumergirse en la profundidad y ahogarse
Voy hacia allá, voy hacia allá
mar viento sol océano
voy hacia allá
Voy hacia allá