395px

En El Carrer (parte con Enric Barbat)

Guillermina Motta

En El Carrer (part. Enric Barbat)

Ep tu! Si tu, noi!, portem cigarretes
I omple aquesta copa de canya altre cop
Que jo no m'ajunto amb aquestes ximpletes
Que beuen de ràbia quan ploren d'amor
Jo em prenc el bon vi sense pena ni agravis
Que sempre un disgust l'ha de matar un plaer
Perquè resar encara si es llarg el calvari
Per culpa d'un home ple de mala fe

I si arribés a enyorar-lo
Perquè a la fi em va fer caure
No he de quedar-me plorosa
En un racó del cafè
Ni un mocador he de treure
Ni els meus ulls eixugar-me
Ningú no em veurà queixar-me
Perquè ara em trobo al carrer

Fugir, quina broma!, paciència marrana!
Perquè per un home fer tant de merder
Que si una s'arruga i ajuda demana
No té cap vergonya ni és dona, ni és res
Adéu llit de roses!, adéu niu de somni!
Demà moltes coses queden per guanyar
Paciència compare, de fàstic no escupis
Quan tornis a casa oblida plorar

En El Carrer (parte con Enric Barbat)

Ep tú! ¡Sí tú, chico!, traemos cigarrillos
Y llena esta copa de caña otra vez
Que yo no me junto con estas tontas
Que beben de rabia cuando lloran de amor
Yo tomo el buen vino sin pena ni agravios
Que siempre una pena ha de matar un placer
¿Por qué rezar aún si es largo el calvario
Por culpa de un hombre lleno de mala fe?

Y si llegara a extrañarlo
Porque al final me hizo caer
No debo quedarme llorosa
En un rincón del café
Ni un pañuelo debo sacar
Ni secar mis ojos
Nadie me verá quejarme
Porque ahora me encuentro en la calle

¡Huir, qué broma!, paciencia maldita!
Porque por un hombre hacer tanto desastre
Que si una se arruga y pide ayuda
No tiene vergüenza ni es mujer, ni es nada
¡Adiós lecho de rosas!, adiós nido de sueños
Mañana muchas cosas quedan por ganar
Paciencia amigo, de asco no escupas
Cuando vuelvas a casa olvida llorar

Escrita por: Eduardo Escaris Méndez / Nicolás Vaccaro