Baldorba

Ezkil gabeko elizen
eremu emankorra,
giza murzuriko
zure ardientzat.

Oi Baldorba!
eguzki eta haize idor;
mahats-ardo ibai,
galbumarena.

Lur gorri, harri landu,
mailu eta xixelaren kantu.
Gitarrazko alakiketan
Armeniako kanun ahots urratuan.

Oi Baldorba!
esazu nor zen bidetik
baztertu zintuen madarikatua!

Zure irriño erromanikoa
erdi izoztu eta leloturik
utzi zuen madarikatuaren
izena nahi dut.

Oi Baldorba!
ezazu nor zen bidetik
baztertu zintuen madarikatua!

Oi Baldorba!
zutaz oroit eta
zuri nagozu.

Kantu bat laburra da eta
pentsa zuk,
esaten ez dizudan hartaz.

Oi Baldorba!
esazu nor zen bidetik
baztertu zintuen
madarikatua.

Baldorba

En un espacio sin límites
de iglesias sin cruces,
para tu ardor
en medio del bullicio humano.

Oh Baldorba!
sol y viento enredados;
río de manzanas y sidra,
el álbum de fotos.

Tierra roja, piedra labrada,
canción de lino y seda.
En las notas de guitarra
la voz del kanun armenio.

Oh Baldorba!
dime quién eras
que dejaste al margen al loco!

Tu sonrisa románica
medio derretida y desvanecida,
quiero el nombre
del loco que te abandonó.

Oh Baldorba!
dime quién eras
que dejaste al margen al loco!

Oh Baldorba!
te recordamos
y te tenemos.

Es una canción breve
piensa tú,
sobre lo que no te digo.

Oh Baldorba!
dime quién eras
que dejaste al margen
al loco.

Composição: