Bu Sonu Önce Ben Yazdım
Bu sonu önce ben yazdım
Kimselerin başını bile bilmediği o günlerde
Ayrılık sevgiyi hissettiğim ilk anda korkum oldu
Seni bulup bulup yitirdim düşlerimde
Sonra yeniden buldum yeniden yitirdim
Bende kalacağın bir yarın kurgulayamadım
Sevgiyi ve korkuyu birlikte yaşadım
Bu yüzden bir daha göremeyecekmişim gibi uzun ve derindi bakışlarım
Her yeni buluşma ilki kadar heyecanlıydı ve sensizlik hep seninleydi...
Bu sonu önce ben yazdım
Kimselerin başını bile bilmediği o günlerde
Bilseydin ayrılığa yazgılanmış bir sevgiye açar mıydın yüreğini
Takvimden günleri birer ikişer çalmama
Aylara yıllara yerleşmeme izin verir miydin
Görüyor musun farkında olmadan ne çok şey paylaşmışız seninle
Bu sonu önce ben yazdım
Kimselerin başını bile bilmediği o günlerde
Hayallerin ardından serüvenlere sürüklendik seninle
Hiç görmediğimiz ülkelerde hayatlar kurar evler döşerdik
Kısa vadeler seçerdik hayatlarımızı yenilemeye
O gün gelmezdi bir türlü
Vade dolmazdı
Birileri çıkar yolumuzu değiştirirdi
Yeni hayaller armağan ederdi bize
Çocuk olur kanardık
Sonuna kadar gidilecek yollar yerine böyle kopuk maceralara tutkunduk
Seviyorduk
Bir yaz gecesi dolunaydı
Bana bakmıştın.
Bende korkularımı yenmiştim
Bizden başka inanacak kimsem kalmamıştı
Yorgunduk kazanmak zorundaydık üstelik
Adımlarımıza güç verecek sağlam zeminlerden yoksunduk
Içimiz bir kararsa bir daha güneşi göremezdik
Birbirimize güvendik, bize aşılmayacak dağ taş kalmadı sandık
En güzel günlerimizdi o günler
Bu sonu önce ben yazdım
Kimselerin başını bile bilmediği o günlerde
Sonra her şey değişiverdi
Umutlarımızı yitirdik
Kendi ayak izlerimizden yürüdükçe birbirimize
Dostluğun vermiş olduğu lezzeti üretmekten bıkkın
Kışkırtıcı huysuzluklardan medet umduk
Ayrı dünyaları özledik
Kendi peşimizden koştuk başkaları diye
Şimdi şarkılar söylediğimiz birbirimizin gözlerinde eriyip gittiğimiz puslu gecelerin kokusu burnumda tütüyor
Beni beni böyle bir gecede öldürmeliydin
Bir cennetten bir cennete geçmeliydim
Itirazım olmazdı
Sürgünleri bana vermemeliydin.
Beni beni böyle bir gecede öldürmeliydin
Ayrılık çığlıkları kanımı dondururken
Gemilerimi yakacak çılgınlıklarımı gemleyip
Kendime ve sana en mutlu bölünmeleri vaat etmiştim
Benden armağan olacak bütün bensizlikleri reddettin
Ve ben hiç bilmediğim dokunuşlarınla yüreğimden izlerini kazıdım
Bu sonu önce ben yazdım
Escribí este fin primero
Escribí este final antes
En aquellos días en que nadie conocía la cabeza
La separación era mi miedo cuando sentí amor por primera vez
Te encontré y te perdí en mis sueños
Luego lo encontré de nuevo y lo perdí de nuevo
No pude preparar un mañana para que te quedaras en mi casa
He vivido el amor y el miedo juntos
Por eso mis ojos eran largos y profundos, como si nunca los volviera a ver
Cada nueva cita fue tan emocionante como la primera vez, y sin ti siempre estaba contigo
Escribí este final antes
En aquellos días en que nadie conocía la cabeza
Si lo supieras, ¿abrirías tu corazón a un amor destinado a la separación?
No robar días del calendario por dos
¿Me dejarías establecerme en meses y años?
¿Ves cuánto hemos compartido sin darnos cuenta?
Escribí este final antes
En aquellos días en que nadie conocía la cabeza
Nos hemos metido en aventuras después de los sueños
Construíamos vidas en países que nunca habíamos visto, construíamos casas
Elegimos a corto plazo para renovar nuestras vidas
Ese día nunca llegaría
El plazo no expiraría
Alguien habría salido y cambiado nuestro camino
Nuevos sueños nos dieron regalos
Seríamos niños, nos engañarían
En lugar de caminos hasta el final, nos apasionaban esas aventuras desconectadas
Lo amamos
Era una luna llena en una noche de verano
Me miraste
Yo también conquisté mis miedos
No me quedaba nadie en quien creer excepto en nosotros
Estábamos cansados. Teníamos que ganar
Nos faltaba un terreno sólido para impulsar nuestros pasos
Si fuéramos una decisión, nunca volveríamos a ver el sol
Confiábamos el uno en el otro, pensamos que no quedaba piedra para cruzar
Esos fueron nuestros mejores días
Escribí este final antes
En aquellos días en que nadie conocía la cabeza
Y luego todo cambió
Hemos perdido la esperanza
A medida que caminamos por nuestros propios pasos, nos
Cansado de producir el sabor de la amistad
Esperábamos que las manivelas provocativas
Extrañamos mundos separados
Nos perseguimos por otros
Ahora el olor de noches brumosas que cantamos y nos fundimos en los ojos del otro
Debiste haberme matado en una noche como esta
Tuve que ir del cielo al cielo
No me opondría
No deberías haberme dado a los exiliados
Debiste haberme matado en una noche como esta
Cuando los gritos de separación congela mi sangre
Para quemar mis barcos ♪ ♪ Para navegar mi locura
Me prometí a mí mismo y a ti las divisiones más felices
Rechazaste todo el desinterés que será un regalo de mi parte
Y grabé tus huellas desde mi corazón con el toque que nunca supe
Escribí este final antes