Nocturno Naulaa Kohtalon
Mull' on laukussa kourallinen nauloja,
Kun kävelen pitkin pimeitä kujia.
Yön syli on lämmin kuin äidinmaito,
Äidin käsi on lämmin kuin talviyö.
Saan yksin vaeltaa,
Saan seistä paikalla,
Hyväillä jaloillani maata, joka nukkuu.
Voin järjen kadottaa,
Naulat luuhuni upottaa
Ja kuulla kuuroa.
Mull' on laukussa pala jotain orgaanista:
En enää jaksanut kuunnella valituksia.
Tähtien sirpaleita kimaltelee ylläni.
Kirjoitan kirjeen, joka kertoo:
"saan yksin vaeltaa,
Saan seistä paikalla,
Hyväillä jaloillani maata, joka nukkuu.
Voin järjen kadottaa,
Naulat luuhuni upottaa
Ja kuulla kuuroa."
Mull' on laukussa palaneita papereita,
Kun kävelen pitkin pimeitä kujia.
Hyväilen jaloillani maata, joka nukkuu.
Voin järjen kadottaa,
Naulat luuhuni upottaa
Ja kuulla kuuroa...
Nocturno de la Destrucción
Tengo en mi bolsa un puñado de clavos,
Cuando camino por oscuros callejones.
El abrazo de la noche es cálido como la leche materna,
La mano de madre es cálida como la noche invernal.
Puedo deambular solo,
Puedo quedarme quieto,
Acariciar con mis pies la tierra que duerme.
Puedo perder la razón,
Clavar los clavos en mis huesos
Y escuchar en sordera.
Tengo en mi bolsa un trozo de algo orgánico:
Ya no podía soportar más quejas.
Fragmentos de estrellas brillan sobre mí.
Escribo una carta que dice:
"Puedo deambular solo,
Puedo quedarme quieto,
Acariar con mis pies la tierra que duerme.
Puedo perder la razón,
Clavar los clavos en mis huesos
Y escuchar en sordera."
Tengo en mi bolsa papeles quemados,
Cuando camino por oscuros callejones.
Acaricio con mis pies la tierra que duerme.
Puedo perder la razón,
Clavar los clavos en mis huesos
Y escuchar en sordera...