Afscheid
Al weet je dat de wanhoop de hoop vaak verjaagt
En dat de levensvreugd vaak lang op zich laat wachten
Dat de rechtste rug het meeste verdraagt
Al blijft het leuker om je krom te lachen
Al weet je: de uiteind'lijke winnaar is niet
Wie zich op zijn succes kan beroemen
Maar hij die de bal tegen de paal aanschiet
En zich met zijn verlies kan verzoenen
Al weet je dat het afscheid onvermijdelijk is
Als je tenminste de boot niet wilt missen
En dat alleen wie weet dat alles tijdelijk is
Zich stervend van verdriet toch niet laat kisten
Toch niks wijzer, niets geleerd
Als het getij zich tegen je keert
Je went misschien aan het verdriet
Maar aan het afscheid niet
Een dag dat alles blonk en glom
Als nieuw in de stralende lentezon
De merel zong in de hoogste boom
De liefde woonde daar waar ik woon
Maar niks wijzer, niets geleerd
Als het getij zich tegen je keert
Dezelfde pijn en geen verweer
Net als de eerste keer
Een dag dat alles blonk en glom
Als nieuw in de stralende lentezon
Steeg de merel op en is 's avonds laat
Voorgoed vertrokken, weg uit de straat
Maar niks wijzer, niets geleerd
Dan breekt een hart voor de zoveelste keer
Je went misschien aan het verdriet
Maar aan het afscheid niet
Dat slaat met de deuren in 't holst van de nacht
Schopt tegen je schenen met al z'n kracht
Dat zeurt, dat jengelt, dat treitert, dat krabt
Dat krijst, dat jankt, dat vloekt en dat trapt
Dat laat zich niet sussen, niet kussen, niet dwingen
Niet pakken, niet slijmen en helemaal niet verdringen
Dat knaagt zich een weg door het merg van je dromen
Tot je het eindelijk hebt genomen
Zo'n dag dat alles glimt en blinkt
Alsof het geen eind is maar een begin
Stijgt de merel op en zal 's avonds laat
Voorgoed vertrekken, weg uit de straat
Misschien heb je dan dit geleerd
Als het getij zich tegen je keert
Alles went, zelfs het verdriet
Maar het afscheid niet
Despedida
Aunque sabes que la desesperación a menudo aleja la esperanza
Y que la alegría de la vida a menudo lleva mucho tiempo por venir
Que la espalda derecha tolera la mayoría
Aunque sigue siendo más divertido reír su torcido
Ya sabes: el ganador final no es
¿Quién puede presumir de su éxito
Pero el que dispara la pelota contra el poste
Y reconciliarse con su pérdida
Aunque sabes que la separación es inevitable
Si al menos no quieres perderte el barco
Y que sólo quién sabe que todo es temporal
Morir de dolor no deja que los cofres
Nada más sabio, nada aprendido
Si la marea se vuelve contra ti
Usted puede acostumbrarse a la pena
Pero a la separación no
Un día en que todo brillaba y brillaba
Como nuevo en el radiante sol de primavera
El mirlo cantaba en el árbol más alto
El amor vivió donde yo vivo
Pero nada más sabio, nada aprendido
Si la marea se vuelve contra ti
El mismo dolor y sin defensa
Como la primera vez
Un día en que todo brillaba y brillaba
Como nuevo en el radiante sol de primavera
Rose el mirlo y es tarde en la noche
Izquierda para siempre, lejos de la calle
Pero nada más sabio, nada aprendido
Entonces un corazón se rompe por enésima vez
Usted puede acostumbrarse a la pena
Pero a la separación no
Que rompe con las puertas en medio de la noche
Patea tus espinillas con todo su poder
Que lloriquee, que lloriquee, que se burla, que se rasguña
Que grita, que lloriquea, que maldice y que patea
Eso no se deja apelar, no se besa, no fuerza
No agarrar, no chupar y no desplazar en absoluto
Que se abre camino a través de la médula de tus sueños
Hasta que finalmente lo tomes
Tal día que todo brilla y brilla
Como si no fuera un fin, sino un principio
Se levanta el mirlo y será tarde en la noche
Salir para siempre, lejos de la calle
Tal vez aprendiste esto
Si la marea se vuelve contra ti
Todo se usa, incluso el dolor
Pero la despedida no