Het bombardement
En naast me op het hobbelpaard
Met zijn geschonden kop
Reed mijn zusje door de nacht
En riep dan: "Hop, hop, hop"
Wangen rood, ogen groot
Op eenzelfde plek
Keek zij niet op of keek niet om
Was hevig onderweg
En toen zij eindelijk riep: "Stop"
Was het gevaar voorbij
Viel ze in slaap op het hobbelpaard
's Morgens de tiende mei
Wij zijn dus niet gered door God
Of door het ons goedgezinde lot
Maar door mijn zusje van twee jaar
Op haar hobbelpaard
Voor wie de dood, die op ons afkwam
Beleefd z'n hoge hoed afnam
En bij 't verbleken van de maan
Is opzij gegaan
El bombardeo
Y a mi lado en el caballito de madera
Con su cabeza herida
Mi hermanita cabalgaba por la noche
Y decía: "¡Arriba, arriba, arriba!"
Mejillas rojas, ojos grandes
En el mismo lugar
Ella no miraba hacia arriba ni hacia atrás
Estaba intensamente en camino
Y cuando finalmente gritó: "¡Detente!"
El peligro había pasado
Se quedó dormida en el caballito de madera
La mañana del diez de mayo
Así que no fuimos salvados por Dios
O por la suerte que nos favorece
Sino por mi hermanita de dos años
En su caballito de madera
Para quien la muerte, que se acercaba a nosotros
Se quitó respetuosamente el sombrero
Y al desvanecerse la luna
Se apartó