Laat de kindertjes tot mij komen
Op het bospad op de hei
Tussen de dotters in de wei
Overal kwam mijn kinderjezus
In zijn witte jurk voorbij
Z'n glimlach achter beslagen ramen
Ik wreef ze schoon om beter te zien
Of hij me wel van gist'ren herkende
Van bij de berkenboom misschien
Want laat de kindertjes tot mij komen
Zei de wind in de berkenbomen
En verhinder ze niet om te komen
Want hunner is het rijk
Op het bospad op de hei
Tussen de dotters in de wei
Overal kon ik hem tegenkomen
Overal kwam hij voorbij
In doorzichtig herfstige nevels
Zijn armen open, eindeloos wijd
En de zonnestraal die ik ving in mijn ogen
Was zijn blik op mijn kindertijd
Want laat de kindertjes tot mij komen
Zei de storm in de kale bomen
En verhinder ze niet om te komen
Want hunner is het rijk
Ik bracht hem mijn poppen zonder armen
Bracht hem mijn drift en mijn pijn
Bracht hem mijn angstige kinderdromen
En mijn zieke konijn
En liep ik over verse sneeuw
In het licht van de maan
Zag ik aan het zilveren paadje
Dat hij alvast vooruit was gegaan
Want laat de kindertjes tot mij komen
Zong de wind in de winterbomen
En verhinder ze niet om te komen
Want hunner is het rijk
Sindsdien is vooral veranderd
Dat ik geen klein kind meer ben
Hoewel ik er niet goed aan kan wennen
Dat ik hem nergens meer herken
Want de kinderen die buiten spelen
Ze kijken me vaak verwonderd aan
Ze kijken alsof ik de enige ben
Die hem niet voorbij ziet gaan
Laat de kindertjes tot mij komen
Het waren misschien wel kinderdromen
Maar verhinder de kinderen niet om te dromen
Want hunner is het rijk
Deja que los niños vengan a mí
En el sendero del bosque en los páramos
Entre los puntos en el prado
En todas partes estaba mi hijo Jesús
En su vestido blanco pasó
Su sonrisa detrás de las ventanas de niebla
Las froté para ver mejor
Si él me reconoció de levaduras
Desde el árbol de abedul tal vez
Porque deja que los niños vengan a mí
Dijo que el viento en los árboles de abedul
Y no les impida venir
Porque de ellos son los ricos
En el sendero del bosque en los páramos
Entre los puntos en el prado
Donde quiera que pudiera encontrarme con él
Por todas partes que pasaba
En niebla otoñal translúcida
Sus brazos abiertos, infinitamente anchos
Y el rayo de sol que atrapé en mis ojos
Lavar su mirada en mi infancia
Porque deja que los niños vengan a mí
Dijo la tormenta en los árboles desnudos
Y no les impida venir
Porque de ellos son los ricos
Le traje mis muñecas sin brazos
Le traje mi impulso y mi dolor
Le traje mis sueños de infancia temerosos
Y mi conejo enfermo
Y caminé sobre nieve fresca
A la luz de la luna
Vi por el camino de la plata
Que ya había ido hacia adelante
Porque deja que los niños vengan a mí
Cantó el viento en los árboles de invierno
Y no les impida venir
Porque de ellos son los ricos
Desde entonces, ha cambiado principalmente
Que ya no soy un niño pequeño
Aunque no puedo acostumbrarme a ella bien
Que no lo reconozco en ningún otro lugar
Porque los niños que juegan afuera
A menudo me miran asombrado
Parece que soy el único
¿Quién no lo ve pasar?
Deja que los niños vengan a mí
Tal vez eran sueños de niños
Pero no evitar que los niños sueñen
Porque de ellos son los ricos