Osewiesewose
Osewiesewose wiesewalla kristalla
Woont op driehoog-achter, is tachtig en is de tel kwijt
Osewiesewose heeft geen geheugen meer
Osewiesewose heeft dus geen spijt
Met bellen aan haar voet en rozen op haar hoed
Wiegt ze mee met de wind, het spelende kind
In haar bloed
Osewiesewose weet niet wat voor dag het is
Osewiesewose vindt dat dat eig'lijk niet geeft
Want morgen is een raadsel dat onoplosbaar is
Gisteren vergeten of nooit geweest
Haar ogen zijn gericht als op een vergezicht
Toch vreemd hoe ontheemd lijkt wie niet meer weet
Wat hij mist
Want als ze langskomt vluchten de vogels
Katten schieten weg in de boom
Kind'ren giech'len in de portieken
Al wat leeft ontloopt haar of wijst naar z'n hoofd
Maar met bellen aan haar voeten en rozen op haar hoed
Wiegt ze mee met de wind, het spelende kind
In haar bloed
Osewiesewose wiesewalla kristalla
Is met haar gedachten niet achter en ook niet vooruit
Osewiesewose in haar mantel van eenzaamheid
Vol van een geluk dat niemand begrijpt
En de pijn die zij zich doet aan de kou die zij ontmoet
Wordt gestild door het kind, dat haar troost als het zingt
Osewiesewose wiesewalla kristalla
Osewiesewose wiesewalla kristalla
Osewiesewose
Osewiesewose wiesewalla kristalla
Vive en un tercer piso, tiene ochenta años y ha perdido la cuenta
Osewiesewose ya no tiene memoria
Osewiesewose por lo tanto no se arrepiente
Con campanas en sus pies y rosas en su sombrero
Se balancea con el viento, el niño jugando
En su sangre
Osewiesewose no sabe qué día es
Osewiesewose piensa que eso realmente no importa
Porque mañana es un enigma sin resolver
Ayer olvidado o nunca existió
Sus ojos están fijos como en un horizonte
Qué extraño parece estar desorientado quien ya no sabe
Lo que extraña
Porque cuando pasa, los pájaros huyen
Los gatos se escapan a los árboles
Los niños ríen en los portales
Todo lo que vive la evita o señala su cabeza
Pero con campanas en sus pies y rosas en su sombrero
Se balancea con el viento, el niño jugando
En su sangre
Osewiesewose wiesewalla kristalla
No está con sus pensamientos ni atrás ni adelante
Osewiesewose en su manto de soledad
Llena de una felicidad que nadie entiende
Y el dolor que se inflige por el frío que encuentra
Es calmado por el niño, que la reconforta al cantar
Osewiesewose wiesewalla kristalla
Osewiesewose wiesewalla kristalla