We zien wel
Ik word wakker en ik voel het weer
Nog met m'n beide ogen dicht
Angstaanjagend wat ze doen
Aan de binnenkant van m'n gezicht
Langs de kaken waarin tanden
Rechtop staan in ovale kring
Sturen ze m'n moeie tong
Op een morgenwandeling
Ze stofzuigen in donk're holtes
Achter m'n verstijfde wangen
Slaan wat spijkers in m'n kassen
Om m'n ogen op te hangen
Ze klimmen snuivend door m'n neus
Tot boven in m'n maffe hoofd
En schudden een paar hersens op
De rest blijft godzijdank verdoofd
Ik word wakker en ik weet het weer
Uit allang vertrouwde bronnen
Er wordt geklopt, geknord, gerekt
Ja, ze zijn met me begonnen
Ze rommelen wat in m'n maag
Ze schrapen door m'n rauwe keel
Ze douwen aan m'n ruggegraat
Want niks, nee niks, is hun te veel
Ze willen dat wat losse wervels
Als ik eind'lijk overeind kom
Keurig opgestapeld staan
Die gekken eisen een kolom
Ik word wakker en ik voel het weer
Ze treiteren m'n ogen open
M'n ooglid rukken ze omhoog
Want die trutten blijven hopen
Dat, als het nieuwe morgenlicht
Als een bliksem m'n pupil raakt
M'n rechter been van schrik een zwaai
Richting de begane grond maakt
Dat dan het linker been zal volgen
Uit ooit gezworen domme trouw
En dat ik op de bedrand zittend
Gechanteerd door die klerekou
Er, als elke dag, weer bij zal zijn
Zodat de afdeling transport
Verder aan mij een makkie heeft
Nou
We zien wel wat het wordt
Veremos qué pasa
Me despierto y lo siento de nuevo
Aún con ambos ojos cerrados
Aterradora lo que hacen
En el interior de mi mente
Por las mandíbulas donde los dientes
Se paran en un círculo ovalado
Dirigen mi cansada lengua
En un paseo matutino
Aspiran en cavidades oscuras
Detrás de mis mejillas entumecidas
Clavan algunos clavos en mis cuencas
Para colgar mis ojos
Suben olfateando por mi nariz
Hasta lo más alto de mi cabeza loca
Y sacuden un par de cerebros
El resto, gracias a Dios, permanece adormecido
Me despierto y lo recuerdo
De fuentes hace mucho conocidas
Están golpeando, gruñendo, estirándose
Sí, han comenzado conmigo
Revuelven en mi estómago
Raspan por mi garganta cruda
Empujan mi columna vertebral
Porque nada, nada, es demasiado para ellos
Quieren que las vértebras sueltas
Cuando finalmente me levante
Estén apiladas ordenadamente
Esos locos exigen una columna
Me despierto y lo siento de nuevo
Me obligan a abrir los ojos
Me levantan el párpado
Porque esas tontas siguen esperando
Que, cuando la nueva luz de la mañana
Golpee mi pupila como un rayo
Mi pierna derecha de susto dé un giro
Hacia el suelo
Entonces la pierna izquierda seguirá
Por un estúpido juramento hecho tiempo atrás
Y que sentado en el borde de la cama
Chantajeado por ese maldito frío
Estaré allí de nuevo cada día
Para que el departamento de transporte
Tenga un trabajo fácil conmigo
Bueno
Veremos qué pasa