Romantyczność
Trawnik przed domem i pole ostatnią rosą beztroską nasiąkną
Znowu jakby nie u siebie, nie wiem, kto celował kamieniem w okno
Spalone słońcem ramiona
I ona, oczy uważnie wpatrzone
Tłoczą się w bramie, już znają na pamięć
Policzki zaczerwienione
Niedojrzałe sny
Kto zawołał do niej?
Romantyczność znika wieczorem
Niedojrzała myśl
Nikogo nie boli
żE gdy nadchodzi noc, myślą o niej
Rozpalasz ogień, niech płonie, nie mógłby żaden z nich temu zapobiec
Wszechświat skupiony na Tobie, polej, pijemy dziś za Twoje zdrowie
Spalone słońcem ramiona
I ona, policzki zaczerwienione
Jesteśmy same i znamy na pamięć
Oczy naiwnie złaknione
Niedojrzałe sny
Kto zawołał do niej?
Romantyczność znika wieczorem
Niedojrzała myśl
Nikogo nie boli
żE gdy nadchodzi noc, myślą o niej
Romanticismo
El césped frente a la casa y el campo empapados de rocío despreocupado
De nuevo como si no fuera de aquí, no sé quién tiró una piedra a la ventana
Hombros quemados por el Sol
Y ella, los ojos atentamente fijos
Se amontonan en la puerta, ya la conocen de memoria
Las mejillas sonrojadas
Sueños inmaduros
¿Quién la llamó?
El romanticismo desaparece por la noche
Pensamiento inmaduro
A nadie le duele
Que cuando llega la noche, piensan en ella
Enciendes el fuego, que arda, ninguno de ellos podría evitarlo
El universo se concentra en ti, sirve, hoy bebemos por tu salud
Hombros quemados por el Sol
Y ella, las mejillas sonrojadas
Estamos solas y conocemos de memoria
Los ojos ingenuamente hambrientos
Sueños inmaduros
¿Quién la llamó?
El romanticismo desaparece por la noche
Pensamiento inmaduro
A nadie le duele
Que cuando llega la noche, piensan en ella