De Maanbeschenen Sneeuwwolken Omhelzend (embracing The Moonlit Snowclouds)
Uitgestrekte armen
Bevroren pose
Krampachtige vingers
Doorprikken
Klamme nevels
Duizenden strelingen
Vluchtig als stromend water
Langs mijn gezicht
Ik aai je ruwe huid
Maar je blijft onbewogen
Nietig gebaar
Met verheven hoofd
Hang je in de wolken
Er is geen grond
Diepe groeven in je gelaat
En ogen
Die mij eeuwen geleden
Reeds aanschouwden
Schitteren in het blauwe licht
Ik aai je
Tot mijn handen bloeden
Aderen zoeken wortels
Ik knoop ze aan elkaar
Samen met de Ogenboom
Hij slaapt in de wolken
Ik in zijn tranenbed
Abrazando las nubes de nieve iluminadas por la luna
Brazos extendidos
Postura congelada
Dedos agarrotados
Perforando
Nieblas húmedas
Miles de caricias
Fugaces como agua corriente
Por mi rostro
Acaricio tu piel áspera
Pero permaneces impasible
Un gesto insignificante
Con la cabeza en alto
Cuelgas en las nubes
No hay suelo
Profundas arrugas en tu rostro
Y ojos
Que me contemplaron
Siglos atrás
Brillan en la luz azul
Te acaricio
Hasta que mis manos sangran
Las venas buscan raíces
Las ato juntas
Junto al Árbol de los Ojos
Él duerme en las nubes
Yo en su cama de lágrimas