Amb Un Ram de Clamídies
Quan al club ja tancaven
El senyor seguia atent
Amb un ram de clamídies
La mirava entre la gent
Quan va anar a recollir-lo
Amb el cotxe a l’aeroport
Amb un ram de clamídies
Ell la va abraçar molt fort
I el matí del casori
La germana, quin consol
Quan el ram de clamídies
Va poder enxampar al vol!
Tot el que em queda per dir des de Ràdio Capvespre
És que avui tinc més fred que ahir: Tanca la finestra
I que dolços els dies
Quan als ulls no els calen mots
I un perfum de clamídia
Sembla embriagar-ho tot
Però que amarga la tarda
I que intensa la pudor
D’aquell ram de clamídies
D’ella demanant perdó!
Ara tota una vida
Resta en un traster llogat
On els rams de clamídies
Es panseixen, oblidats
Tot el que em queda per dir des de Ràdio Capvespre
És que avui tinc més fred que ahir: Tanca la finestra
Diu que ell és per la zona
Que els dies de sol camina
Fins que els peus fan mal o fins que
Un ja no sent el món com gira
I que, guardant certa aparença
D’ordre dins el caos, s’entrega
A una feina que queda molt bé dir que tens a les festes
Diu que fa un parell de dies
El rumor es confirmava
I ella va tornar a ser vista
Digna, travessant la plaça
Que l’alcalde va esverar-se
Donya Elvira persignar-se
I nens I nenes la seguien amagant-se rere els arbres
Tot el que em queda per dir des de Ràdio Capvespre
És que avui tinc més fred que ahir: Tanca la finestra
Nens I nenes la seguien amagant-se rere els arbres
Mit einem Strauß von Chlamydien
Als der Club schon schloss
Blieb der Herr aufmerksam
Mit einem Strauß von Chlamydien
Sah er sie zwischen den Leuten
Als sie ihn abholen ging
Mit dem Auto am Flughafen
Mit einem Strauß von Chlamydien
Umarmte er sie ganz fest
Und am Morgen der Hochzeit
Die Schwester, welch Trost
Als der Strauß von Chlamydien
Im Flug gefangen werden konnte!
Alles, was ich von Radio Abenddämmerung zu sagen habe
Ist, dass ich heute kälter habe als gestern: Mach das Fenster zu
Und wie süß die Tage sind
Wenn die Augen keine Worte brauchen
Und ein Duft von Chlamydien
Scheint alles zu berauschen
Doch wie bitter der Nachmittag
Und wie intensiv der Gestank
Von diesem Strauß von Chlamydien
Von ihr, die um Verzeihung bittet!
Jetzt bleibt ein ganzes Leben
In einem gemieteten Abstellraum
Wo die Sträuße von Chlamydien
Verwelken, vergessen
Alles, was ich von Radio Abenddämmerung zu sagen habe
Ist, dass ich heute kälter habe als gestern: Mach das Fenster zu
Er sagt, er ist aus der Gegend
Dass er an sonnigen Tagen spazieren geht
Bis die Füße schmerzen oder bis man
Die Welt nicht mehr spürt, wie sie sich dreht
Und dass er, mit gewisser Fassade
Ordnung im Chaos bewahrend, sich hingibt
Einem Job, den man auf Feiern gut sagen kann, dass man ihn hat
Er sagt, dass vor ein paar Tagen
Das Gerücht sich bestätigte
Und sie wieder gesehen wurde
Würdevoll, den Platz überquerend
Dass der Bürgermeister erschrak
Frau Elvira sich bekreuzigte
Und Kinder und Mädchen ihr folgten, sich hinter den Bäumen versteckend
Alles, was ich von Radio Abenddämmerung zu sagen habe
Ist, dass ich heute kälter habe als gestern: Mach das Fenster zu
Kinder und Mädchen folgten ihr, sich hinter den Bäumen versteckend