395px

Milonga para Don Mulato

Mano Lima

Milonga Pra Don Mulato

Sempre que as cordas dedilho para empeçar um relato
Me lembro de Dom Mulato, puro cerne de espinilho
Uma estampa de caudilho, sábio de tanto andejar
E uma luz a iluminar sua vida nos rigores
Poeira de mil corredores, era o Alípio Escobar

E, assim, seguia tropeando, cruzando num pampa e n'outro
Com botas garrão de potro e as chilenas tilintando
E quando ia descambando, rompendo a noite ao seguir
Com um palheiro a luzir, mascando légua ao tranquito
Era um centauro solito, bombeando a pátria dormir

Ser tropeiro era destino que trouxe como um sinal
Correr boi no banhadal deste Rio Grande teatino
Num aparte, era ladino c'o aquele pala reiúno
Encostava o seu lobuno e dando de mão na cola
Ia pechando pachola nas paletas de um turuno

Nas rondas do descampado, rondando luas vaqueanas
Cantava toadas pampeanas de cima do seu bragado
Gauchão e entonado, dempre proseando c'o a tropa
Quando a pátria se ensopa na sua vivência campeira
Rondar uma tropa ligeira não é pra qualquer oropa

E quase no fim da vida, o tempo envelhece tudo
Foi domando colmilhudos, pingaços pra toda a lida
Com maestria e medida, seguiu cultuando sua fé
E num pingo pangaré, último olhar deste lado
Morreu só e abandonado na vila do Bororé

Com este tento, eu remato esta presilha altaneira
Com a milonga campeira, chego ao fim do meu relato
E assim, cantei Dom Mulato, sem pedir aplauso ou palma
E na sua tumba calma, ajoelha esta prece crua
Com uma saudade charrua engarupada na alma

Milonga para Don Mulato

Siempre que las cuerdas dedillo para comenzar un relato
Recuerdo a Don Mulato, puro corazón de espinillo
Una estampa de caudillo, sabio de tanto andar
Y una luz iluminando su vida en los rigores
Polvo de mil corredores, era Alípio Escobar

Y así, seguía trotando, cruzando en una pampa y en otra
Con botas de potro y las espuelas tintineando
Y cuando iba desviando, rompiendo la noche al seguir
Con un palenque brillando, masticando legua al tranquito
Era un centauro solitario, bombeando la patria a dormir

Ser arriero era destino que trajo como una señal
Correr ganado en el banhado de este Rio Grande teatino
En un aparte, era astuto con aquel poncho real
Apoyaba su lobo y agarrando la cola
Iba empujando al toro en las paletas de un novillo

En las rondas del descampado, rondando lunas vaqueanas
Cantaba tonadas pampeanas desde arriba de su caballo
Gaucho y entonado, siempre charlando con la tropa
Cuando la patria se empapa en su vivencia campera
Rodear una tropa ligera no es para cualquiera

Y casi al final de la vida, el tiempo envejece todo
Domando toros bravos, pingos para toda la faena
Con maestría y medida, siguió cultivando su fe
Y en un caballo flaco, última mirada de este lado
Murió solo y abandonado en el pueblo de Bororé

Con este canto, termino esta historia altanera
Con la milonga campera, llego al final de mi relato
Y así, canté a Don Mulato, sin pedir aplausos ni palmas
Y en su tumba tranquila, se arrodilla esta plegaria cruda
Con una añoranza gaucha montada en el alma

Escrita por: João Sampaio / Mano LIma