Antonio
Sous terre, sur la ligne orange
Ya un géant qui dérange
Qui dérange
C'est un pachyderme étrange
Quand il se lève, la terre tremble
Il porte sur son dos le poids
de sa légende
De sa légende
Sous la terre, station Beaubien
Les gens font semblant de rien, Semblant de rien
Font comme s'ils ne voyaient pas
Qu'une épave s'est échouée là
Amarrée au passé
par ses lourdes tresses
Ah, quelle tristesse !
REFRAIN
Le grand Antonio
Antonio Barichievich
Barichievich
Fortissimo comme dix chevaux
Star de Tokyo à Gatineau
Want my photo?
Give me some dought
not
Sur la terre, v''là des années
On l'a vu à la télé
À la télé
En des jours bien plus heureux
Il excitait les curieux
En tirant des autobus
avec ses cheveux
Avec ses cheveux
Mais l'homme le plus fort sur terre
A sombré dans la misère
Dans la misère
Le jour où sa petite fleur
A brisé son trop grand coeur
En lui disant «je te laisse»,
oh, quelle douleur!
Pour un lutteur
REFRAIN
Une peine d'amour
plus lourde encore
Que la somme de tous ses records
C'est beaucoup trop d'efforts
Beaucoup trop d'efforts
Antonio a eu si mal
Que sa force monumentale
N'est devenue au final
qu'un souvenir de carte postale
Triste finale, triste finale
À la sortie d'une épicerie
C'est là qu'il a fini sa vie
À l'écart, sur un petit banc
Pour ne pas déranger les clients
Personne pour se rendre compte
qu'il était mort depuis longtemps
Pauvre petit géant
Parti pour le grand voyage
Sans honneurs, sans bagages
Beau dommage!
Mais au salon, malgré la mort
Il souleva la foule encore
Trois mille personnes à bout de bras
une dernière fois
Ah, quel exploit!
Pour atteindre la célébrité
Trop souvent seul et méprisé
Ce fut cher payé
Salut à toi, Antonio
Moitié clochard, moitié héros
À jamais plus grand que nature
C'est sûr
Les légendes ont la vie dure
Do videnja!
REFRAIN
Antonio
Onder de grond, op de oranje lijn
Is er een reus die stoort
Die stoort
Het is een vreemde olifant
Als hij opstaat, beeft de aarde
Hij draagt op zijn rug het gewicht
van zijn legende
Van zijn legende
Onder de grond, station Beaubien
De mensen doen alsof er niets aan de hand is, alsof er niets aan de hand is
Doen alsof ze niet zien
Dat een wrak daar is aangespoeld
Vastgebonden aan het verleden
door zijn zware vlechten
Ah, wat een verdriet!
REFRAIN
De grote Antonio
Antonio Barichievich
Barichievich
Sterk als tien paarden
Ster van Tokyo tot Gatineau
Wil je mijn foto?
Geef me wat geld
niet
Op de aarde, daar zijn jaren
Hebben we hem op tv gezien
Op tv
In dagen die veel gelukkiger waren
Hij maakte de nieuwsgierigen opgewonden
Door bussen te trekken
met zijn haar
Met zijn haar
Maar de sterkste man op aarde
Is in de ellende gezonken
In de ellende
De dag dat zijn kleine bloem
Zijn te grote hart brak
Door hem te zeggen "ik laat je gaan",
oh, wat een pijn!
Voor een worstelaar
REFRAIN
Een liefdesverdriet
nog zwaarder
Dan de som van al zijn records
Het is veel te veel moeite
Veel te veel moeite
Antonio heeft zo'n pijn gehad
Dat zijn monumentale kracht
Uiteindelijk alleen maar
Een herinnering van een ansichtkaart werd
Treurig einde, treurig einde
Bij de uitgang van een supermarkt
Daar heeft hij zijn leven beëindigd
Aan de kant, op een klein bankje
Om de klanten niet te storen
Niemand die zich realiseerde
Dat hij al lang dood was
Arme kleine reus
Vertrokken voor de grote reis
Zonder eer, zonder bagage
Wat jammer!
Maar in de zaal, ondanks de dood
Tilde hij het publiek nogmaals op
Drieduizend mensen met zijn armen
een laatste keer
Ah, wat een prestatie!
Om beroemdheid te bereiken
Te vaak alleen en veracht
Was het een hoge prijs
Groet aan jou, Antonio
Deel zwerver, deel held
Voor altijd groter dan het leven
Dat is zeker
Legenden leven lang
Do videnja!
REFRAIN