Bazen
Hatırlıyor musun kim olduğunu
Hala hissedebiliyor musun
Ne zamandır farkında mısın yokluğunun
Arasan bulur musun kaybolduğun yerleri
Gündüzün geçtiğini farketmedin bile
Anılar sinemasından bir bilet almışsın bu gece
Ömrün küsmek ve pişmanlıkla geçip gidiyor
Bak hala aynı soruyu soruyorsun kendine
Bazen kendi gölgene basar sendelersin ıssız sokaklarda
Bir karayel eser üşütür yalnızlığını yüzüne vurur
Çıkar gelir pişmanlıklar en zayıf anında
Boğazında yıllanır bir düğüm
Umrunda mı zamanın senin küskünlüğün
İçin öyle sıkılır kimse bilmez neyin var sen bile
Olup bitenleri seyredersin öylece
Yalnızsındır kalabalıklar içinde kim daha iyi bilir ki
Bir ses vardır çözer herşeyi yasaktır duyamazsın
Bazen kendi gölgene basar sendelersin ıssız sokaklarda
Bir karayel eser üşütür yalnızlığını yüzüne vurur
Çıkar gelir pişmanlıklar en zayıf anında
Boğazında yıllanır bir düğüm
Bazen
Gündüzün geçtiğini farketmedin bile
Anılar sinemasından bir bilet almışsın bu gece
Ömrün küsmek ve pişmanlıkla geçip gidiyor
Hala aynı soruyu soruyorsun kendine
Bazen kendi gölgene basar sendelersin ıssız sokaklarda
Bir karayel eser üşütür yalnızlığını yüzüne vurur
Çıkar gelir pişmanlıklar en zayıf anında
Bazen
A veces
¿Recuerdas quién eres?
¿Aún puedes sentirlo?
¿Te das cuenta de cuánto tiempo es tu ausencia?
Si llamas, encontrarás lugares que has perdido
Ni siquiera notaste que el día había pasado
Compraste una entrada en el teatro conmemorativo esta noche
Tu vida pasa con descontento y arrepentimiento
Mira, sigues haciéndose la misma pregunta
A veces tropiezan con su propia sombra en las calles desiertas
Un artefacto negro se enfría y golpea su soledad en la cara
El remordimiento sale en el momento más débil
Un nudo envejecido en su garganta
¿Te importa si tu tiempo es tu resentimiento?
Te aburres tanto que nadie sabe lo que tienes, ni siquiera tú
Sólo mira lo que está pasando
Estás solo en la multitud que sabe mejor
Hay una voz que resuelve todo está prohibido que no se oye
A veces tropiezan con su propia sombra en las calles desiertas
Un artefacto negro se enfría y golpea su soledad en la cara
El remordimiento sale en el momento más débil
Un nudo envejecido en su garganta
A veces
Ni siquiera notaste que el día había pasado
Compraste una entrada en el teatro conmemorativo esta noche
Tu vida pasa con descontento y arrepentimiento
Todavía te estás haciendo la misma pregunta
A veces tropiezan con su propia sombra en las calles desiertas
Un artefacto negro se enfría y golpea su soledad en la cara
El remordimiento sale en el momento más débil
A veces