Luv(sic) Part 5 (feat. Shing02)
Till death do us apart, and it did
Come sudden like clouds, and it hid my sun
My truth heavier than imagined, a lid die-cast in lead
On our lives we nourished
And the days we cherished as kids
We let them whizz on by, but when I rewind
Your smile is the only thing that comes to mind
Your smile is the only thing that shines
In your last breath you told me, that you had to go
Cause it pained you so
Oh I loved you so much so
Was I selfish to hold on
And cling on to your body that hosts a soul
That wanted to set free the eagle in a cage
And you became eagerly what I wanted to be
You the person to leave, I the person
To see off another best friend to land's end
I watched grown men moan, and women weep
As you quietly descended six feet deep
But the spirit ascended before our wet eyes
A gift from God, returned to sender
Though I like to pretend that this never happened
I can turn around and see you laughing
But the fact is you could never practice
Getting blind-sided and eating the wind shield
Endless field of shards of glass
This too shall pass, but reality bites, it says not so fast
First you must climb a calvary of shattered hopes
And then a mountain of prayers unheard
'Till you reach that peak where you can see the dark abyss below
Then you let me know if you have what it takes for a leap of faith
I had to say, hell no, heaven yes, but not yet
Please bless a forehead, cold in a bed
Or alone on the road with nobody to hold
When the pouring rain is too much to bear
It's a reason to live for a seed that needs care
Till death do us apart and it did
Come sudden like clouds and it hid my sun
My truth heavier than imagined, a lid die-cast in lead
On our lives we nourished
And the days we cherished as kids
We let it whizz on by, but when I rewind
Your smile is the only thing that comes to mind
Your smile is the only thing that shines
Now I hit this stage in honor of you
How's the other side, I bet it's a splendid view
No more stress for rent, or to make ends
Collide in a cocktail, shame with envy
I can hide behind lens that block the uv
Looking in from the outside the bowl is murky
The toll for the bridge is rising
Weatherman says storm, city hall is burning
Same ol' chaos, gotta shut my cell like I'm waiting to take off
On the runway, scoping out the window
The moisture covers the sight though
Telling myself it's just another day in the life of a starving artist
Trying to paint a dream you woke from
Chasing the departed
We used to hang by the banks to see who can skip a stone the farthest
What I thought was a stream is now an ocean
No such thing as an extreme to show devotion
To your craft, which I didn't know the half
Tried to knock down your door and caught the backdraft
And a whiplash, all in reverse
Then I finally stood up and said, we reserve the right to serve anyone
And on the same note you deserve the best of the most fun
By the way I got your letter, you said you were fed up
Well I second that and I reckon that you tried
So I don't place a blame that you took the fifth
And the first flight out of town, into the mist
Till death do us apart and it did
Come sudden like clouds and it hid my sun
Your truth heavier than imagined, a lid die-cast in lead
On our lives we nourished
And the days we cherished as kids
We let 'em whizz on by, but when I rewind
Your smile is the only thing that comes to mind
Your smile is the only thing that shines
Your smile is the only thing that comes to mind
Your smile is the only thing that shines
Whether a tree lives to see the end of centuries
Or a random hand picks it instantly
Life is art, a miracle for all to see
I must tell you that you lived beautifully
Luv(sic) Deel 5 (feat. Shing02)
Tot de dood ons scheidt, en dat deed het
Kwam plotseling als wolken, en het verstopte mijn zon
Mijn waarheid zwaarder dan gedacht, een deksel gegoten in lood
Op ons leven dat we voedden
En de dagen die we als kinderen koesterden
We lieten ze snel voorbijgaan, maar als ik terugspoel
Is jouw glimlach het enige dat in me opkomt
Jouw glimlach is het enige dat straalt
In je laatste adem vertelde je me dat je moest gaan
Omdat het je zo pijn deed
Oh, ik hield zo veel van je
Was ik egoïstisch om vast te houden
En te kleven aan je lichaam dat een ziel herbergt
Die de adelaar in een kooi vrij wilde laten
En jij werd gretig wat ik wilde zijn
Jij de persoon om te vertrekken, ik de persoon
Om een andere beste vriend naar het einde van de wereld uit te zwaaien
Ik zag volwassen mannen kreunen en vrouwen huilen
Terwijl je stilletjes zes voet diep daalde
Maar de geest steeg op voor onze natte ogen
Een gift van God, terug naar de afzender
Hoewel ik graag doe alsof dit nooit is gebeurd
Kan ik me omdraaien en je zien lachen
Maar het feit is dat je nooit kon oefenen
Om blind te worden geraakt en de voorruit te eten
Eindeloos veld van glasscherven
Dit zal ook voorbijgaan, maar de realiteit bijt, zegt niet zo snel
Eerst moet je een calvarie van gebroken hoop beklimmen
En dan een berg van ongehoorde gebeden
Tot je die piek bereikt waar je de donkere afgrond beneden kunt zien
Dan laat je me weten of je hebt wat nodig is voor een sprongetje in het geloof
Ik moest zeggen, hell no, heaven yes, maar nog niet
Zeg alsjeblieft een voorhoofd, koud in een bed
Of alleen op de weg zonder iemand om vast te houden
Wanneer de stortregen te veel is om te dragen
Is het een reden om te leven voor een zaadje dat zorg nodig heeft
Tot de dood ons scheidt en dat deed het
Kwam plotseling als wolken en het verstopte mijn zon
Mijn waarheid zwaarder dan gedacht, een deksel gegoten in lood
Op ons leven dat we voedden
En de dagen die we als kinderen koesterden
We lieten het snel voorbijgaan, maar als ik terugspoel
Is jouw glimlach het enige dat in me opkomt
Jouw glimlach is het enige dat straalt
Nu sta ik op dit podium ter ere van jou
Hoe is de andere kant, ik wed dat het een prachtig uitzicht is
Geen stress meer voor huur, of om de eindjes
Te laten botsen in een cocktail, schaamte met jaloezie
Ik kan me verstoppen achter lenzen die de uv blokkeren
Kijkend van buitenaf is de kom troebel
De tol voor de brug stijgt
De weerman zegt storm, het stadhuis brandt
Dezelfde chaos, moet mijn telefoon uitschakelen alsof ik wacht om op te stijgen
Op de landingsbaan, kijkend uit het raam
De vochtigheid bedekt het zicht echter
Zeggend tegen mezelf dat het gewoon weer een dag is in het leven van een hongerige kunstenaar
Die probeert een droom te schilderen waar je uit wakker werd
Achter de overledenen aan
We hingen vroeger bij de oevers om te zien wie het verste een steen kon overslaan
Wat ik dacht dat een stroom was, is nu een oceaan
Geen zoiets als een extremiteit om toewijding te tonen
Aan je ambacht, waarvan ik de helft niet wist
Probeerde je deur in te trappen en kreeg de terugslag
En een whiplash, alles achterstevoren
Toen stond ik eindelijk op en zei, we behouden het recht om iedereen te bedienen
En in dezelfde geest verdien jij het beste van het meeste plezier
Trouwens, ik heb je brief gekregen, je zei dat je het zat was
Nou, ik ben het daarmee eens en ik denk dat je het geprobeerd hebt
Dus ik leg geen schuld bij jou dat je het vijfde nam
En de eerste vlucht uit de stad, de mist in
Tot de dood ons scheidt en dat deed het
Kwam plotseling als wolken en het verstopte mijn zon
Jouw waarheid zwaarder dan gedacht, een deksel gegoten in lood
Op ons leven dat we voedden
En de dagen die we als kinderen koesterden
We lieten ze snel voorbijgaan, maar als ik terugspoel
Is jouw glimlach het enige dat in me opkomt
Jouw glimlach is het enige dat straalt
Jouw glimlach is het enige dat in me opkomt
Jouw glimlach is het enige dat straalt
Of een boom leeft om het einde van eeuwen te zien
Of een willekeurige hand pakt het onmiddellijk
Het leven is kunst, een wonder voor iedereen om te zien
Ik moet je vertellen dat je prachtig hebt geleefd