No Adeus a Jayme
Está de luto o rio grande.
Está viúva a poesia.
Velho jayme, quem diria.
Que fosse tão de repente!
Um missioneiro, um valente,
Um galo de tantas rinhas,
Que com a coragem que tinhas,
Encorajavas a gente.
Pois neste oito de julho,
Até o sol se encobriu,
O dia ficou mais frio,
Sem brilho, luz nem calor.
Corre um soluço de dor
Nas missões serra e fronteira;
Chora a querência inteira,
A morte do pajador.
Jayme caetano braun,
Muitos cantarão teus versos;
E os teus poemas dispersos
Farão vibrar corações,
As tuas inspirações,
Velho fillósofo xucro,
Vão ficar rendendo lucro
Dos cofres das tradições.
Parece que o patrão velho
Gosta mesmo de poesia,
De festa e de cantoria,
Pra seu entretenimento.
Já nos levara o talento
Do apparício, o cenair...
O noel teve que ir,
O eurides, o passarinho,
E pelo mesmo caminho,
Manda o jayme prosseguir.
Pois seja feita a vontade
Do patrão velho divino,
É este o nosso destino:
Nascer, crescer e morrer.
Mas quem cumpre o seu dever
E engrandece o pago santo,
A saudade, lhes garanto,
Não vai deixar esquecer.
Ademais, fica com a gente,
A nos fazer companhia,
A beleza da poesia
Que do coração lhe veio,
Nas tertúlias, nos rodeios,
Sempre há um taura de tutano,
Pra lembrar jayme caetano.
Sem buçal, maneia ou freio.
Teu corpo vai para a terra,
Tua alma para o infinito.
Vai fazer verso bonito
Pra Deus e nossa senhora.
E o rio grande que ainda chora
A perda do teu valor,
Pergunta a nosso senhor,
Por quê te levou embora?
Quanto a mim que te devoto
Admiração e respeito,
Te peço com muito jeito,
Como último favor,
Que leve a cada cantor,
Ou poeta que foi pra lá,
Um abraço dos de cá,
Com carinho e com amor.
Abraça o gildo de freitas.
Sidnei lima, teixeirinha,
Dá um abraço ao formiguinha
E aos outros dessa irmandade.
E como eu sei de verdade
Que é para lá que tu vais,
Dá um abraço no meu pai,
E diz que eu tô com saudade...
No hay adiós a Jayme
El gran río está de duelo
Viuda en poesía
Viejo Jayme, ¿qué sabes?
¡Que fue tan repentinamente!
Un misionero, un valiente
Un gallo de tantas rocas
Que con el coraje que tuviste
Nos animaste
Para este 8 de julio
Incluso el sol cubrido
El día se puso más frío
Sin brillo, sin luz, sin calor
Tiene un hipo de dolor
Sierra y misiones fronterizas
Llora toda la querida
La muerte del pajador
Jayme Caetano Braun
Muchos cantarán tus versos
Y tus poemas dispersos
Harán vibrar los corazones
Sus inspiraciones
Viejo fillosopher xucro
Ganarán ganancias
De las bóvedas de las tradiciones
Parece que el viejo jefe
Realmente te gusta la poesía
De fiesta y de cantante
Para tu entretenimiento
Ya nos había llevado con el talento
De la apariencia, el cenair
Noel tuvo que ir
Los eurides, el pajarito
Y de la misma manera
Dile a Jayme que se mueva
Porque la voluntad se hará
Del viejo jefe divino
Este es nuestro destino
Nacer, crecer y morir
Pero, ¿quién cumple con su deber?
Y magnifica la paga santa
El anhelo, te lo aseguro
No dejarás que lo olvide
Además, quédate con nosotros
Para mantenernos compañeros
La belleza de la poesía
Que vino de su corazón
En las reuniones, en los rodeos
Siempre hay una taura de tutano
Para recordar a Jayme Caetano
Sin bucal, sin oscilación, sin freno
Tu cuerpo va a la tierra
Tu alma hasta el infinito
Harás un bonito verso
Por Dios y nuestra señora
Y el gran río que aún llora
La pérdida de su valor
Pregunte a nuestro Señor
¿Por qué te llevó?
En cuanto a mí que te dedique
Admiración y respeto
Te lo pido muy amablemente
Como último favor
Que lleva a cada cantante
O un poeta que fue allí
Un abrazo desde aquí
Con cariño y con amor
Abraza a Gildo de Freitas
Sidnei lima, tejo todavía
Dale un abrazo a la hormiga
Y los otros en esta hermandad
¿Y cómo sé realmente
Que es a donde vas
Dale un abrazo a mi padre
Y dice que te echo de menos