Jazzcafe
Ik word gestoord van die gladde kapperskoppen
Uit de opgefokte zonnebankcultuur
Van die fitte jongens die met alles stoppen
Dat ook maar even indruist tegen 'puur natuur'
In de wurrelpoel, de sauna en koud douchen
En om het uur een vitaminestoot
In de fitness: trekken, douwen, hangen, pushen
Nu vast trainen voor een kerngezonde dood...
Laat mij nou maar af en toe verdwijnen
In de roes van een rokerig jazzcafe
Waar ik mijn lichaam langzaamaan kan ondermijnen
In ruil voor het benevelde idee:
Dat het allemaal wel goed komt met de wereld
En dat niets er ook maar ene moer toe doet
Als die jongens maar een beetje lekker spelen
Ben ik tevreden en vind ik het wel goed
Dan hou ik ook intens van alle mensen
Zie ik mijn leven vastomlijnd en vederlicht
Dan leef ik in een wereld zonder grenzen
Zie ik de toekomst als een schitterend vergezicht
Dan kan ik scherp en overtuigend formuleren
Met een stevig promilage in mijn bloed
Enorme open deuren dicht beweren
Als ik slecht leef voel ik me vaak ontzettend goed
Ze zeggen: doe nou niet, dan leef je langer
Wees nou verstandig, later krijg je spijt
Maar ik word voor dat 'later' alsmaar banger
Voor die godverlaten grijze eenzaamheid
In zo'n tehuis met een frisse directrice
Die mij vertelt dat ik mij goed gedraag
Maar dat ik niet meer in de plantenbak mag piesen
En verder, dat ik jarig ben vandaag
Als ik oud ben en mijn toekomst is verschrompeld
En ik versleten en vergeten en verzuurd
Een ouwe lul, die tandenloze wartaal mompelt
En die argwanend door de vitrages gluurt
Ik wil me later niet kapot vervelen
Ik wil niet terug naar dat incontinente kind
Ik wil beminnen, schrijven, reizen, zingen, spelen
En dan in een klap weg, voordat die lijdensweg begint...
Dus, laat mij nou maar af en toe verdwijnen
Met een illusie in mijn stomme dronken kop
Ik ga liever eerder naar de Filistijnen...
En morgen: ongezond weer op!
Jazzcafe
Estoy perturbado por esas suaves cabezas de peluquería
De la cultura de bronceado forjado
De esos tipos en forma que lo dejan todo
Eso incluso contradice la 'naturaleza pura'
En la piscina wurl, la sauna y la ducha fría
Y cada hora una parada de vitaminas
En forma física: tirar, ducharse, colgar, empujar
Ahora estoy seguro de que estoy entrenando para una muerte muy saludable
Déjame desaparecer de vez en cuando
En el zumbido de un café de jazz ahumado
Donde puedo debilitar lentamente mi cuerpo
A cambio de la idea habitada
Que todo va a estar bien con el mundo
Y que nada importa ni siquiera un loco
Mientras esos chicos jueguen un poco bien
Estoy satisfecho y me gusta
Entonces amo a toda la gente intensamente
Veo mi vida enmarcada y emplumada
Entonces vivo en un mundo sin fronteras
Veo el futuro como una vista magnífica
Entonces puedo formular de manera aguda y convincente
Con un nivel firme en mi sangre
Enorme puerta abierta cerrada reclamo
Cuando vivo mal, a menudo me siento muy bien
Dicen: «No lo hagas, vivirás más
Sé sabio, más tarde te arrepentirás
Pero tengo más y más miedo de eso «más tarde
Por esa soledad gris abandonada por Dios
En una casa así con una directora fresca
¿Quién me dice que me comporto bien?
Pero ya no puedo orinar en la maceta
Y además, hoy es mi cumpleaños
Cuando soy viejo y mi futuro se arruga
Y me he agotado, olvidado y acidificado
Un viejo idiota murmurando galimatías sin dientes
Y quién, sospechosamente, mira a través de las cortinas
No quiero aburrirme más tarde
No quiero volver con ese niño incontinente
Quiero amar, escribir, viajar, cantar, jugar
Y luego de un solo golpe, antes de que comience esa agonía
Así que déjame desaparecer de vez en cuando
Con una ilusión en mi estúpida cabeza borracha
Preferiría ir a ver a los filisteos antes
Y mañana: poco saludable de nuevo!