395px

Gaita y Gaitero

Paulinho Mocelin

Gaita e Gaiteiro

Gaita surrada de puaços de invernadas
Nas madrugadas bueluda mostra seu brilho
Vai no domínio de quem completa a sentença
Rezando a crença na missão que nos foi dada

Isso era luz na alma do fandangueiro
Que bem faceiro se diverte no fandango
No passo manso ou no xixo mais ligeiro
Teclas e dedos vão desenhando o balanço

O que seria dos fandangos sem a gaita
São cem estrelas em noites de chuvarada
Um arco-íris preto e branco nuvem negra
Perde a beleza e vão descendo as madrugadas
Gaita e gaiteiro só como chincha e pelego
No firme apego das alças que prende ao corpo

Fica incompleta encilha bem contra o gosto
Do mesmo jeito que um não vive sem o outro
Fica incompleta encilha bem contra o gosto
Do mesmo jeito que um não vive sem o outro

Gaita e gaiteiro são filhos da mesma têmpera
Na convivência firmando tempo se vai
Sem um gaiteiro fica mais triste a querência
Na dependência do serviço que ele faz

Gaita e gaiteiro são filhos da mesma têmpera
Na convivência firmando tempo se vai
Sem um gaiteiro fica mais triste a querência
Na dependência do serviço que ele faz

Traz no sotaque jeito de terra e mangueira
Alma gaiteira se inspira na mesma ordem
Fabrica acordes e o passado se resgata
Faz com que o mundo inteiro te chame de gaita

É um apelido regional que te contempla
Na pura essência do crioulo sempre estido
Cheiro de pasto misturado com cavalos
Xucros sem Palos de bemóis e sustenidos

O que seria dos fandangos sem a gaita
São cem estrelas em noites de chuvarada
Um arco-íris preto e branco nuvem negra
Perde a beleza e vão descendo as madrugadas
Gaita e gaiteiro só como chincha e pelego
No firme apego das alças que prende ao corpo

Fica incompleta encilha bem contra o gosto
Do mesmo jeito que um não vive sem o outro
Fica incompleta encilha bem contra o gosto
Do mesmo jeito que um não vive sem o outro

Gaita e gaiteiro são filhos da mesma têmpera
Na convivência firmando tempo se vai
Sem um gaiteiro fica mais triste a querência
Na dependência do serviço que ele faz
Gaita e gaiteiro são filhos da mesma têmpera
Na convivência firmando tempo se vai
Sem um gaiteiro fica mais triste a querência
Na dependência do serviço que ele faz

Gaita y Gaitero

Gaita gastada de largos inviernos
En las madrugadas brumosas muestra su brillo
Va en manos de quien completa la sentencia
Rezando la fe en la misión que nos fue dada

Era la luz en el alma del bailarín de fandango
Que muy contento se divierte en el baile
En pasos suaves o en el xixo más ligero
Teclas y dedos van dibujando el balanceo

¿Qué sería de los fandangos sin la gaita?
Son cien estrellas en noches de aguacero
Un arcoíris blanco y negro, nube negra
Pierde la belleza y descienden las madrugadas
Gaita y gaitero como cincha y pelego
En firme apego de las correas que atan al cuerpo

Queda incompleto, se ajusta bien contra el gusto
Del mismo modo que uno no vive sin el otro
Queda incompleto, se ajusta bien contra el gusto
Del mismo modo que uno no vive sin el otro

Gaita y gaitero son hijos de la misma esencia
En la convivencia, el tiempo se va afirmando
Sin un gaitero, la añoranza se vuelve más triste
En la dependencia del servicio que él brinda

Gaita y gaitero son hijos de la misma esencia
En la convivencia, el tiempo se va afirmando
Sin un gaitero, la añoranza se vuelve más triste
En la dependencia del servicio que él brinda

Trae en el acento el estilo de la tierra y el corral
Alma gaitera se inspira en el mismo orden
Fabrica acordes y rescata el pasado
Hace que el mundo entero te llame gaita

Es un apodo regional que te enaltece
En la pura esencia del criollo siempre erguido
Olor a pasto mezclado con caballos
Rústicos sin bemoles y sostenidos

¿Qué sería de los fandangos sin la gaita?
Son cien estrellas en noches de aguacero
Un arcoíris blanco y negro, nube negra
Pierde la belleza y descienden las madrugadas
Gaita y gaitero como cincha y pelego
En firme apego de las correas que atan al cuerpo

Queda incompleto, se ajusta bien contra el gusto
Del mismo modo que uno no vive sin el otro
Queda incompleto, se ajusta bien contra el gusto
Del mismo modo que uno no vive sin el otro

Gaita y gaitero son hijos de la misma esencia
En la convivencia, el tiempo se va afirmando
Sin un gaitero, la añoranza se vuelve más triste
En la dependencia del servicio que él brinda
Gaita y gaitero son hijos de la misma esencia
En la convivencia, el tiempo se va afirmando
Sin un gaitero, la añoranza se vuelve más triste
En la dependencia del servicio que él brinda

Escrita por: Paulinho Mocelin