Ik denk dat ik niet lang meer te leven heb
refrain:
Ik denk dat ik niet lang meer te leven heb
Zeker minder dan een jaar of vijftig
En dat ik ook niet veel meer te nemen en te geven heb
Ik maakte plannen voor wel honderd jaar
Maar als ik alles op een rijtje zet
Weet ik dat ik zolang nooit meer te leven heb
Ik was een volksbuurtenschoffie
Met een wil naar hogerop
En de boys van toen die ik nooit meer zie
Denken hij zit aan de top
Want je leest over hem en je ziet en hoort 'm
Op TV en radio
In alle magazins zie je vaak z'n foto
Ja die jongen steelt wel de show
En dan zie ik weer de boys van vroeger
Mager en met bebop haar
Ja toen waren we een voor allen
En allemaal voor elkaar
Nou ben ik zelfs hun naam vergeten
Na zo veel jaar
refrain
Ik was een volksbuurtenschoffie
Die steeds naar boven keek
En de boys van toen die ik nooit meer zie
Liet ik wel mooi in de steek
En nou leef ik in een wereld van plastic
Van lucht, wat de showbizz is
Vandaag was ik weer de beste
Maar morgen gaat het weer mis
Dan denk ik aan de boys van vroeger
Mager en met bebop haar
En ik voel me niet zo lekker
Als ik in de spiegel staar
Want misschien ben ik zelf ook vergeten
Na zoveel jaar
Nee ik weet dat ik niet lang meer te leven heb
Waar zijn alle plannen voor wel 100 jaar
Want als ik alles op een rijtje zet
Weet ik dat ik zolang niet meer te leven heb
Creo que no me queda mucho tiempo de vida
coro:
Creo que no me queda mucho tiempo de vida
Seguramente menos de cincuenta años
Y que tampoco tengo mucho más para dar o recibir
Hice planes para vivir cien años
Pero al poner todo en perspectiva
Sé que no me queda tanto tiempo de vida
Era un chico de barrio popular
Con ansias de superación
Y los chicos de antes que ya no veo
Piensan que ha llegado a la cima
Porque lees sobre él y lo ves y lo escuchas
En la TV y la radio
En todas las revistas a menudo ves su foto
Sí, ese chico realmente se roba el espectáculo
Y luego vuelvo a ver a los chicos de antes
Delgados y con el pelo a la moda
Sí, en aquel entonces éramos uno para todos
Y todos para uno
Ahora ni siquiera recuerdo sus nombres
Después de tantos años
coro
Era un chico de barrio popular
Que siempre miraba hacia arriba
Y a los chicos de antes que ya no veo
Los dejé plantados
Y ahora vivo en un mundo de plástico
De aire, que es el mundo del espectáculo
Hoy fui el mejor de nuevo
Pero mañana todo volverá a salir mal
Entonces pienso en los chicos de antes
Delgados y con el pelo a la moda
Y no me siento muy bien
Cuando me miro en el espejo
Porque tal vez yo también me haya olvidado
Después de tantos años
No, sé que no me queda mucho tiempo de vida
¿Dónde están todos los planes para vivir cien años?
Porque al poner todo en perspectiva
Sé que no me queda tanto tiempo de vida