Noctàmbuls
Vaig pels carrers,
la llum desperta dolçament.
L'ombra em segueix
com si fos part de mi mateix.
El destí és el meu punyal fa tant de temps!
Ja no sé quantes vides viuré.
I aquest dolor que cada dia creix més.
Sed d'amor.
On serà el pou del plaer?
Cerco l'alè
de paraules a prop meu.
Queda poc temps.
Surt el sol i moriré,
com la nit mor cada matí, amb la llum.
Jo també seré una ombra al carrer!
I aquest dolor... etc...
L'últim carrer.
Sento veus cantant en vers
velles cançons que jo mai no cantaré.
Són cançons que parlen d'amor, d'emocions...
sensacions que per a mí no són res.
I aquest dolor que cada dia creix més.
Sed d'amor.
On serà el pou del plaer?
Un dia més baixo camí de l'infern.
Noctámbulos
Camino por las calles,
la luz despierta suavemente.
La sombra me sigue
como si fuera parte de mí mismo.
El destino es mi puñal desde hace tanto tiempo,
ya no sé cuántas vidas viviré.
Y este dolor que cada día crece más,
sed de amor.
¿Dónde estará el pozo del placer?
Busco el aliento
de palabras cerca de mí.
Queda poco tiempo,
el sol sale y moriré,
como la noche muere cada mañana, con la luz.
¡Yo también seré una sombra en la calle!
Y este dolor... etc...
La última calle,
oigo voces cantando en verso
viejas canciones que yo nunca cantaré.
Son canciones que hablan de amor, de emociones...
sensaciones que para mí no son nada.
Y este dolor que cada día crece más,
sed de amor.
¿Dónde estará el pozo del placer?
Un día más bajo camino al infierno.