Don en Luke
De laatste tijd kom ik niet zoveel meer in New York, want ook de jaren '80
hebben gezorgd voor een onaangename primeur: een nieuwe ziekte, die ook
rondwaart in Nederland en waar ze nog geen vaccin voor hebben gevonden. Die
nieuwe ongeneeslijke ziekte, die zoveel jonge mensen van ons weghaalt, heeft
in New York zo genadeloos toegeslagen, dat als je door de straten loopt, niet
meer aan een depressie ontkomt.
refren':
New York is nu New York niet meer
Ik voel de pijn iedere keer
Eens zweefde Don over het New Yorkse asfalt
Beide benen op de grond vond hij te down
Een pierrot met een trombone
Hij had 't zelf verzonnen
En dan zei hij trots: "Ik ben de angel clown"
En Christopherstraat, het dakterras
Waar Luke voortreffelijk gastheer was
Op hun laatste wens hieven wij 't glas
refren'
Steeds vallen onverhoeds weer nieuwe gaten
Maar niemand laat iets merken op het concert
Ach, beproefd is die methode
Zoals iedere trein met joden
In de oorlog door ons doodgezwegen werd
En waar ik me dikwijls op betrap
Dat ik 't adresboek open klap
Vergeefs... maar toch die naam niet schrap
refren'
En toch kan je 'n glimlach niet onderdrukken
Als je aan die twee van zonnig vroeger denkt
Ze zijn vast boven weer begonnen
Hoor ik niet een hemelse trombone?
En de wijn smaakt dodelijk die daar de gastheer schenkt
Ik concentreer me en ik hoor
Het uitgebreide engelenkoor...
En ik weet zeker: Zij gaan door
New York, New York, een andere sfeer
Maar kom, ik moest maar 'ns weer
Don en Luke
Últimamente no voy tanto a Nueva York, porque los años 80
han traído una desagradable primicia: una nueva enfermedad
que también está presente en los Países Bajos y para la cual aún no han encontrado una vacuna. Esa
nueva enfermedad incurable, que se lleva a tantos jóvenes de nosotros, ha
azotado tan despiadadamente a Nueva York, que al caminar por las calles, ya no
puedes escapar de la depresión.
Estribillo:
Nueva York ya no es la misma
Siento el dolor cada vez
Una vez Don flotaba sobre el asfalto de Nueva York
Con los dos pies en la tierra, se sentía abajo
Un pierrot con un trombón
Él mismo lo inventó
Y orgulloso decía: "Soy el payaso ángel"
Y la calle Christopher, la terraza en la azotea
Donde Luke era un excelente anfitrión
Brindamos por su último deseo
Estribillo
Siempre aparecen nuevos agujeros inesperados
Pero nadie muestra nada en el concierto
Oh, probado es ese método
Como cada tren con judíos
En la guerra fue silenciado por nosotros
Y me sorprendo a menudo
Abriendo la agenda de direcciones
En vano... pero no borro ese nombre
Estribillo
Y aún así no puedes evitar sonreír
Cuando piensas en esos dos del soleado pasado
Seguro que han vuelto a empezar arriba
¿No escucho un trombón celestial?
Y el vino que el anfitrión sirve sabe mortal
Me concentro y escucho
El extenso coro de ángeles...
Y estoy seguro: Ellos siguen adelante
Nueva York, Nueva York, una atmósfera diferente
Pero bueno, debería volver alguna vez