Een balkonscene in Amsterdam
Wat zou Beatrix gedacht hebben toen ze in het Paleis op de Dam
was, vlak voor de balkonscene?
Mammie, ze gooien met stenen
Ik zie maar ene oranje ballon
Waar vliegen die stenen toch hene?
Ik durf niet op het balkon
Kind, da's enthousiasme
Voor je nieuwe job
Morgen is het weer over
Zet je kroon maar op
Mammie, ze gooien met bommen
Ik zie almaar de ME
Zou er nooit een eind aan kommen?
Kind, kom nou maar mee
Hup, we gaan het balkon op
Koel en zelfbewust
Ik zal je wel helpen
Ik roep wel even: Ssst!
Moeder, ze blijven maar joelen
Er staat ook iets in brand
Wat zouden ze toch bedoelen?
Mammie, geef me een hand
's Nachts in 't paleis gerinkel
Wie belt daar nog? Welk gajes?
Welke boerenkinkel?
Hallo, hallo met majes...
Ja, hermelijn op 't knaapje
Dan hangt-ie lekker uit
't Was mammie, Claus. Claus slaap je?
Ik knip zelf het lichtje uit
He. He
Una escena de balcón en Ámsterdam
¿Qué habrá pensado Beatrix cuando estaba en el Palacio en la Plaza Dam
estaba, justo antes de la escena del balcón?
Mamita, están lanzando piedras
Solo veo un globo naranja
¿A dónde van esas piedras?
No me atrevo a ir al balcón
Niña, eso es entusiasmo
Por tu nuevo trabajo
Mañana todo habrá pasado
Ponte tu corona
Mamita, están lanzando bombas
Solo veo a la policía
¿Nunca terminará esto?
Niña, ven conmigo
Vamos al balcón
Tranquila y segura de ti misma
Te ayudaré
Voy a decir: ¡Shh!
Madre, siguen gritando
Algo está ardiendo también
¿Qué querrán decir?
Mamita, dame la mano
Por la noche en el palacio suena el teléfono
¿Quién llama? ¿Qué gentuza?
¿Qué campesino?
Hola, hola con majes...
Sí, armiño en el niño
Entonces se asoma bien
Era mamita, Claus. Claus, ¿estás durmiendo?
Apago la luz yo misma
Eh. Eh