Juliana 1980
Ik voel opeens dat ik haar mis
Ik mis opeens die Juliaan
Ik mis ze zoals ze was
Die bril, die tas
Zoals ze keek
Betrokken leek
Ik mis die veel te grote hoed
En dat permanente permanent
't Is natuurlijk onzin
't Was een sprookje
't Was bedrog
Natuurlijk is zo'n Koningshuis
Uit de tijd... en toch:
Een wee gevoel hier in m'n maag;
Als ik mij niet vergis
Voel ik dat ik haar mis
'k Wil een President
Ja, 'n heel moderne vent
Die de foefjes en de trucjes
Duidelijk kent
Waar je trots op bent
Een van de moderne trend
Gekozen door het volk
En parlement!
En niet vanwege z'n geboorte
Maar vanwege z'n eigen talent
In onze huidige tijd
Past enkel het woord 'President!'
Maar je vraagt je af:
Wie zou dat moeten zijn?
Joop den Uyl soms?
Dries van Agt dan?
Of Hans Wiegel?
Of Koekoek?
Of een doodeenvoudig mens
Zoals ik en jij
Soms kinderlijk blij
Met een dosis gezond verstand erbij
Weer zo'n simpel mens als zij...
Denken zal ik vaak
Aan haar Kersttoespraak;
Geen kroon, geen troon
Maar doodgewoon
De manier waarop ze las
Of 't je eigen moeder was
Moeten we 't niet behouden?
Ik meen het au serieux:
Valt zo'n koningin niet eigenlijk
Ook onder het Milieu?
Als in de mannenmaatschappij
Die vrouw wordt uitgewist
Merk jij...
Dat je haar mist
Juliana 1980
De repente siento que la extraño
De repente extraño a Juliana
La extraño como era
Esos lentes, ese bolso
Como miraba
Parecía comprometida
Extraño ese sombrero demasiado grande
Y ese permanente permanente
Es una tontería, por supuesto
Era un cuento de hadas
Era un engaño
Por supuesto que una monarquía
Está pasada de moda... y sin embargo:
Una sensación de malestar en mi estómago;
Si no me equivoco
Siento que la extraño
Quiero un Presidente
Sí, un hombre muy moderno
Que conozca claramente los trucos
Y las artimañas
De las que estés orgulloso
Uno de la tendencia moderna
Elegido por el pueblo
Y el parlamento
Y no por su nacimiento
Sino por su propio talento
En nuestros tiempos actuales
Solo encaja la palabra 'Presidente!'
Pero te preguntas:
¿Quién debería ser?
¿Quizás Joop den Uyl?
¿Dries van Agt entonces?
¿O Hans Wiegel?
¿O Koekoek?
O simplemente una persona común
Como tú y yo
A veces infantilmente feliz
Con un poco de sentido común
Otra persona sencilla como ella...
Pensaré a menudo
En su discurso de Navidad;
Sin corona, sin trono
Sino simplemente
La forma en que leía
Como si fuera tu propia madre
¿No deberíamos conservarlo?
Lo digo en serio:
¿Acaso una reina como ella
También pertenece al entorno?
Si en la sociedad de hombres
Esa mujer es borrada
Te das cuenta...
Que la extrañas