Tien Blanke Mannetjes
Tien blanke mannetjes
Dachten: We houden ze tegen
Een viel van Kaap De Goede Hoop
Toen waren er nog maar negen
Negen blanke mannetjes
Die dachten: De munt is macht
Een viel er dood over de Rand
Toen waren er nog acht
Acht blanke mannetjes
Wilden hen een thuisland geven
Een waaide in de Windhoek weg
Toen waren er nog maar zeven
Zeven blanke mannetjes
Trokken wanhopig een mes
Een keek in 't Krugerpark niet goed uit
Toen waren er nog maar zes
Zes blanke mannetjes
Vochten voor het behoud van hun lijf
Een verzoop er in de Bloemfontein
Toen waren er nog maar vijf
Vijf blanke mannetjes
Schreeuwden met woest getier
Een speelde met zijn eigen A-bom
Toen waren er nog maar vier
Vier blanke mannetjes
Rijden van angst en zie:
Pretoria werd 'Mandela-Burcht'
Toen waren er nog maar drie
Drie blanke mannetjes
Schikten zich heel gedwee
Maar ook de wraak eiste z'n tol
Toen waren er nog maar twee
Twee blanke mannetjes
Riepen: "Dat is gemeen"
De schaduw van Soweto bleek lang
Toen was er nog maar een
Dat ene blanke mannetje
Voelde zich heel apart
Hij nam een blikje schoensmeer
En toen was Zuid-Afrika zwart
Diez Hombres Blancos
Diez hombres blancos
Pensaron: Vamos a detenerlos
Uno cayó en el Cabo de Buena Esperanza
Entonces quedaron nueve
Nueve hombres blancos
Que pensaron: El dinero es poder
Uno murió sobre la Rand
Entonces quedaron ocho
Ocho hombres blancos
Querían darles una patria
Uno fue arrastrado por el viento en Windhoek
Entonces quedaron siete
Siete hombres blancos
Sacaron desesperados un cuchillo
Uno no miró bien en el Parque Kruger
Entonces quedaron seis
Seis hombres blancos
Luchaban por conservar sus vidas
Uno se ahogó en Bloemfontein
Entonces quedaron cinco
Cinco hombres blancos
Gritaban con furia
Uno jugaba con su propia bomba atómica
Entonces quedaron cuatro
Cuatro hombres blancos
Huyendo de miedo y vean:
Pretoria se convirtió en 'Castillo Mandela'
Entonces quedaron tres
Tres hombres blancos
Se resignaron sumisamente
Pero la venganza también cobró su precio
Entonces quedaron dos
Dos hombres blancos
Gritaron: '¡Qué injusticia!'
La sombra de Soweto resultó larga
Entonces quedó solo uno
Ese único hombre blanco
Se sintió muy distinto
Tomó un frasco de betún para zapatos
Y entonces Sudáfrica se volvió negra