Með Griðungum
stærst er þetta stríð af öllum
standa þeir frá sjó að fjöllum
saman völdum sigraköllum
sundruð öll sem eitt við föllum
lýkur stríði, lokast hringur
lítill fugl með trega syngur
tíminn niður stafnum stingur
stendur vörðinn ferfætlingur
fugl í norðri
dreki í austri
jötunn í suðri
griðungur í vestri
fjórða sinnið og fullreynt loks
færðist lokastyrjöldin frá heiði til vogs
báru hvor aðra á banaspjót
báðar fylkingar, dýrt var það blót
sótt var af hafi og sótt var af fjöllum
sótt var úr lofti úr áttum öllum
í húfi var landið og heiður þjóðar
hópuðust kringum okkur vættir góðar
griðungur í sjónum syndir
sækja á hann ljótar myndir
rífa klær og tæta tennur
týnast líf er holdið brennur
dugar meðan dagar líða
dreki, fugl og jötunn bíða
látrabjörgin lemja öldur
laskað sverð og brotinn skjöldur
þórunn barðist uns þrótturinn hvarf
þarna hún kláraði ævistarf
studdu við bak hennar staðfastur vættir
svo standa á frjálsri grundu þú mættir
ég bið að þú hafir í brjósti þér myndir
hún bjargaði okkur og afmáði syndir
gleymdu því ekki hvað gerðist, því sprundið
er glatað og hvergi í ljóðstafi bundið
griðungur og gömul kona
gæta strandar, lífs og vona
bogastrengur bítur fingur
blóðið fossar, örin stingur
barðist þorunn síðsta sinnið
sigur grófst í þjóðarminnið
herkvaðningin herðir trúna
hringnum verður lokað núna
sveitin þagnar, sverðin liggja ber
svefninn langi bíður eftir þér
klakabönd og kynjamyndir, kaldur vindur hvín
myrkrið dansar, máninn á þig skín
vættir gráta, vetur færist nær
vindur kólnar meðan syrgja þær
frystir allt og fjallið litast fannhvítt eins og lín
myndast skuggar, máninn á þig skín
þórunn auðna, þakkarskuldin er
þeirra sem að lifa, sorgin sker
heljarköld í húminu er hinsta stundin þín
meðan deyrðu, máninn á þig skín
Con los Gríðungos
El más grande de todos los conflictos
ellos van desde el mar hasta las montañas
juntos con llamados de victoria
todos se desmoronan como uno al caer
termina la guerra, se cierra el círculo
un pequeño pájaro canta con tristeza
tiempo clava hacia abajo el mástil
el guardián se queda cojeando
pájaro en el norte
dragón en el este
gigante en el sur
Gríðungo en el oeste
por cuarta vez y completamente probado al fin
la tormenta se movió de la llanura a la bahía
ambos se llevaron al otro en la lanza mortal
ambas filas, fue un sacrificio costoso
atacado desde el mar y atacado desde las montañas
atacado desde el aire de todas las direcciones
la tierra estaba en peligro y el honor de la nación
buenos espíritus se reunieron a nuestro alrededor
Gríðungo nada en los mares
se le acercan imágenes feas
rasga la ropa y aprieta los dientes
la vida se pierde cuando la carne arde
dura mientras pasan los días
dragón, pájaro y gigante esperan
los acantilados golpean las olas
espadas rotas y escudos destrozados
Þórunn luchó hasta que la fuerza desapareció
allí ella completó su destino
guardianes firmes apoyaron su espalda
así que en tierra libre podrías estar parado
pido que tengas imágenes en tu pecho
ella nos salvó y redimió los pecados
no olvides lo que sucedió, porque el
vínculo se ha roto y en ninguna estrofa de poema está atado
Gríðungo y la anciana
cuidan la costa, la vida y las esperanzas
el arco muerde los dedos
la sangre fluye, la lanza pincha
Þorunn luchó por última vez
la victoria se grabó en la memoria de la nación
la despedida fortalece la fe
el círculo se cierra ahora
el pueblo calla, las espadas descansan
el sueño largo espera por ti
cuerdas de arco y figuras familiares, el viento frío silba
la oscuridad baila, la luna brilla sobre ti
los espíritus lloran, el invierno se acerca
el viento se enfría mientras lamentan
todo se congela y la montaña se ve blanca como el lino
las sombras se forman, la luna brilla sobre ti
Þorunn rica, la deuda de agradecimiento es
para aquellos que viven, el dolor corta
el frío de la muerte está en el aire
mientras mueres, la luna brilla sobre ti