Myroblysiia
My internal collapse, dare to stand
Open the mouths, chasms of the forebear’s corpse
The taste of our mother’s flesh, the fading chorus
Embodied the motionless who pause to exhale
Hands severed and hung aligned
Scavenged fragments of the wretched dressed
The nigredo carved upon the forehead with fire
It is legion that hides within, therein, herein, within
Assembled, orb, less, black mires mourning
Watchers in the wake, carrion choir
Rivers traced upon the ravaged callouses
The crux, the cripple, I, futility, I, futility
Futility
A hammer held by gnarled fingers
The fist of cold stares, the unrelenting
A cry to mass, phantom phrasings
The rise and fall of faith
My other name spoke from within this ruin, and hallowed be
As I nailed the hands of the many limbed, o endless limbs
Aloft, their palms acknowledged, anointed, and drowning
Odour of sanctity, blessed putrescence
It beckoned the dead man and his burial places
As dyadic yet as I
Transfiguration of melded light
For it is divinity who hides within, therein, herein
There is only all
Wretched in all this glory
There is only I
Radiant in rot
Mijnroestigheid
Mijn interne ineenstorting, durf te staan
Open de monden, afgronden van het lichaam van de voorouders
De smaak van het vlees van onze moeder, het vervagende koor
Belichaamde de stilstaande die pauzeren om uit te ademen
Handen afgehakt en uitgelijnd
Gevonden fragmenten van de ellendigen gekleed
De nigredo gegraveerd op het voorhoofd met vuur
Het is legioen dat zich verbergt binnenin, daarin, hierbinnen, binnenin
Samengesteld, bol, minder, zwarte moerassen rouwend
Toezichters in de nasleep, aas-koor
Rivieren getekend op de verwoeste eeltplekken
De crux, de kreupele, ik, nutteloosheid, ik, nutteloosheid
Nutteloosheid
Een hamer vastgehouden door kromme vingers
De vuist van koude blikken, de meedogenloze
Een schreeuw om massa, spookachtige zinnen
De opkomst en ondergang van geloof
Mijn andere naam sprak vanuit deze ruïne, en geheiligd zij
Terwijl ik de handen van de velen met ledematen spijkerde, o eindeloze ledematen
Hoog, hun handpalmen erkend, gezalfd, en verdrinkend
Geur van heiligheid, gezegende verrotting
Het riep de dode man en zijn begraafplaatsen
Zo dubbel als ik
Transfiguratie van samengesmolten licht
Want het is de goddelijkheid die zich verbergt binnenin, daarin, hierbinnen
Er is alleen alles
Ellendig in al deze glorie
Er is alleen ik
Stralend in rot
Escrita por: Sesca Scaarba / XEN