Objects Outlive Us
[Part 1: No Monkey's Paw]
I incline myself to space
There was no ghost on the moor
No open window
No monkey's paw
There in the mist, you asked me
Did you forget I exist?
I said: Yes
'Cause you played too hard to get
[Part 2: The Buddha of the Modern Age]
The Buddha of the modern age
Is barely paid minimum wage
To dole out truth and healthy karma
The same he gave to our forefathers
When once we reached to touch the sky
Now we have no need to try
The blurred photos of ghosts of men
Such permanence, we don't comprehend
Slaughter the sacred cow
To stuff our stupid mouths
Already fit to burst through the insatiable thirst
To kill over and over
We interlopers the inferior species
Wallow in our own feces
Gazing down at our navels
And no longer able
To find some kind of perspective
Amongst all the invective glory
In pathways of dopamine
Until time intervenes
Rabble struck down
Dementia or overcome
Stampeding
But we have no need to try
[Part 3: Objects: Meanwhile]
Her shopping bag broke sending eggs and flour crashing
Down to the ground, just like star clusters smashing
But, no one will give her a glance
They just shuffle on home in a trance
The tiniest lives fill their hives up with worry
To make it to church, well, she'll need to hurry
When late, she will bow down contrite
While a meteor turns out the light
And there, in an ordinary street
A car isn't where it would normally be
The driver in tears, 'bout his payment arrears
Still, nobody hears when a sun disappears
In a galaxy afar
First day of the new job, and he was so nervous
The suit and the platitude: Can I be of service?
His boss made him clean all the cars
While he wondered: Is there life on Mars?
And meanwhile, the stars line themselves up in order
While we bicker on with our fences and borders
But best not think about that
It's better to live without facts
And now in her old wedding bed
A lady will dream that her husband is dead
Of course he's alive, he'll be home around five
Still, silence arrives, when a nebula dives
Into our Milky Way
The thunder and rain start, the paving stones melt
And oddly the first spots make Orion's belt
As you queue at the bank for an hour
'Cause a solar flare blew out the power
The nurse in the care home now empties a bath tub
The water will spiral, a galaxy's vast hub
Is draining away as we speak
But she loses her job there next week
And there with his first telescope
A teenager stands full of hormones and hope
As he squints at the night, like a painting of light
He doesn't suppose that a black hole implodes
In a trillion tears from now (ah)
[Part 4: The Cicerones/Ark]
Back then, in time, we spoke, up for, the Earth
The truth, the proof, but in, our hearts, the words
We used, were not, to break, or kill, this spell
Only, to warn, to track, the dark, that fell
And now, here we, be the, few that, survive
The ones, who knew, look back, in our, hindsight
Knowing, always, there would, should be, an end
Knowing, it was, just a, question, of when
Each of, these souls, just on in a billion
Each of, the stars, just one, in a trillion
We move, on through, so dead, the void
And still, back there, in dust, the Earth, destroyed
Back then, in time, we spoke, up for, the Earth
The truth, the proof, but in, our hearts, the words
We used, were not, to break, or kill, this spell
Only, to warn, to track, the dark, that fell
And now, here we, be the, few that, survive
The ones, who knew, look back, in our, hindsight
Knowing, always, there would, should be, an end
Knowing, it was, just a, question, of when
Each of, these souls, just on in a billion
Each of, the stars, just one, in a trillion
We move, on through, so dead, the void
And still, back there, in dust, the Earth, destroyed
[Part 5: Cosmic Sons of Toil]
[Instrumental]
[Part 6: No Ghost on the Moor/Heat Death of the Universe]
I incline myself to space
There was no ghost on the moor
No open window
No monkey's paw
There in the mist, you asked me
Did you forget I exist?
I said: Yes
'Cause you played too hard to get
Dingen Overleven Ons
[Deel 1: Geen Aap zijn Poot]
Ik neig naar de ruimte
Er was geen geest op de heide
Geen open raam
Geen aap zijn poot
Daar in de mist, vroeg je aan mij
Ben je me vergeten?
Ik zei: Ja
Want je deed te moeilijk om te krijgen
[Deel 2: De Boeddha van het Moderne Tijdperk]
De Boeddha van het moderne tijdperk
Krijgt nauwelijks het minimumloon
Om waarheid en gezonde karma te geven
Hetzelfde als hij aan onze voorouders gaf
Toen we ooit reikten naar de lucht
Nu hoeven we het niet meer te proberen
De vage foto's van de geesten van mannen
Zo'n permanentie, we begrijpen het niet
Slacht de heilige koe
Om onze stomme monden te vullen
Al klaar om te barsten door de onoverwinnelijke dorst
Om keer op keer te doden
Wij indringers, de inferieure soort
Wroeten door onze eigen uitwerpselen
Kijkend naar onze navel
En niet langer in staat
Om enige perspectief te vinden
Tussen al die verwensingen
In paden van dopamine
Totdat de tijd ingrijpt
Geschreeuw neergeslagen
Dementie of overweldigd
Stampeding
Maar we hoeven het niet meer te proberen
[Deel 3: Dingen: Ondertussen]
Haar boodschappentas brak en eieren en bloem
Kletterden naar de grond, net als clusters sterren die verbrijzelen
Maar, niemand zal haar aankijken
Ze schuifelen gewoon in trance naar huis
De kleinste levens vullen hun korven met zorgen
Om op tijd in de kerk te komen, moet ze haasten
Als ze te laat is, zal ze zich nederig bukken
Terwijl een meteoor het licht dooft
En daar, op een gewone straat
Staat een auto niet waar hij normaal zou zijn
De bestuurder in tranen, over zijn betalingsachterstand
Toch hoort niemand het als een zon verdwijnt
In een ver sterrenstelsel
Eerste dag van de nieuwe baan, en hij was zo nerveus
Het pak en de dooddoener: Kan ik helpen?
Zijn baas liet hem alle auto’s schoonmaken
Terwijl hij zich afvroeg: Is er leven op Mars?
En ondertussen, stellen de sterren zich op in volgorde
Terwijl we ruzieën over onze hekken en grenzen
Maar beter niet daarover nadenken
Het is beter zonder feiten te leven
En nu in haar oude huwelijkbed
Zal een dame dromen dat haar man dood is
Natuurlijk leeft hij, hij is rond vijf weer thuis
Toch arriveert de stilte, als een nevel duikt
In onze Melkweg
De donder en regen beginnen, de straatstenen smelten
En vreemd genoeg maken de eerste vlekken de gordel van Orion
Terwijl je een uur bij de bank wacht
Omdat een zonnestorm de stroom uitschakelde
De verpleegster in het verzorgingstehuis leegt nu een bad
Water zal spiralen, als een enorme draaischijf
Gaat weg terwijl we praten
Maar ze verliest volgende week haar baan
En daar met zijn eerste telescoop
Staat een tiener vol hormonen en hoop
Als hij in de nacht tuurt, als een schilderij van licht
Veronderstelt hij niet dat een zwart gat implodeert
In een triljoen tranen van nu (ah)
[Deel 4: De Cicerones/Ark]
Toen, in de tijd, spraken we, op voor, de Aarde
De waarheid, het bewijs, maar in, ons hart, de woorden
Die we gebruikten, waren niet, om te breken, of te doden, deze spreuk
Slechts, om te wijzen, te volgen, de duisternis, die viel
En nu, hier zijn we, de, weinigen die, overleven
Degenen, die wisten, kijken terug, in onze, terugblik
Wetend, altijd, er zou, moet zijn, een einde
Wetend, het was, slechts een, kwestie, van wanneer
Elke van, deze zielen, slechts één in een miljard
Elke van, de sterren, slechts één, in een triljoen
We bewegen, verder door, zo dood, de leegte
En toch, daarachter, in stof, de Aarde, vernietigd
Toen, in de tijd, spraken we, op voor, de Aarde
De waarheid, het bewijs, maar in, ons hart, de woorden
Die we gebruikten, waren niet, om te breken, of te doden, deze spreuk
Slechts, om te wijzen, te volgen, de duisternis, die viel
En nu, hier zijn we, de, weinigen die, overleven
Degenen, die wisten, kijken terug, in onze, terugblik
Wetend, altijd, er zou, moet zijn, een einde
Wetend, het was, slechts een, kwestie, van wanneer
Elke van, deze zielen, slechts één in een miljard
Elke van, de sterren, slechts één, in een triljoen
We bewegen, verder door, zo dood, de leegte
En toch, daarachter, in stof, de Aarde, vernietigd
[Deel 5: Kosmische Zonen van Tehard]
[Instrumentaal]
[Deel 6: Geen Geest op de Heide/De Warmtedood van het Universum]
Ik neig naar de ruimte
Er was geen geest op de heide
Geen open raam
Geen aap zijn poot
Daar in de mist, vroeg je aan mij
Ben je me vergeten?
Ik zei: Ja
Want je deed te moeilijk om te krijgen