Arbasoen Mendekua

Gaur amets egin dut
gure arbasoekin
beraiekin mintzatu gara,
hilerri batetara
eraman gaituzte
lambro eta hilargi betea.

Hitzegin digute
beraien garaiaz,
nola borrokatzen zuten
etsaiaren aurka,
irrintzi ohiuak
sardeak eskuan,
berriz altxako dira
mendekua egongo
mendekua egongo da.

Beraien hilobitik
nahi lukete irten
ixilik laino artean,
gure ondora itzuli
mamuak ohi duten
jakinduriz hornituta.

Tristuraz beteta
bizi ohi zirela
nortasuna galtzen
ari ginela ikusita,
guk esan diegu
etsiko ez dugula
beraiekin batera
mendekua egongo
mendekua egongo da.

Bukaera gabeko arazoa
mendirik mende.
Hil zirenak ere
jadanik aspertu dira.

Mendi gailurrera igotzean
sentimenduek
oroitzen didate
lur zati hau
norena dan

El Testamento de los Árboles

Hoy he soñado
con nuestros árboles,
hemos hablado con ellos,
nos han llevado
a un cementerio
lleno de ámbar y luna llena.

Nos han hablado
de su lamento,
cómo luchaban
contra el enemigo,
gritos de guerra,
espadas en mano,
una vez más se alzarán,
el testamento estará
el testamento estará presente.

Desde su tumba
quieren salir,
en silencio entre las sombras,
volver a nuestro lado,
provistos de sabiduría
que las madres suelen tener.

Llenos de tristeza
solían vivir,
perdiendo su identidad
al vernos,
les decimos
que no nos rendiremos,
junto a ellos
el testamento estará
el testamento estará presente.

Un problema sin fin
de generación en generación.
Incluso los muertos
ya están cansados.

Cuando subimos a la cima de la montaña,
los sentimientos
me recuerdan
que esta parte de la tierra
pertenece a quién

Composição: