L’ULTIMA POESIA (part. Geolier)

Quando tu sola te ne vaje, tu sola te ne tuorne
Nun t'annasconnere che ’o ssaje, t'arragge e nun t'adduorme
Na vita nn’è abbastanza pe te conoscere in fondo
Visto ca tu nun permiette maje a nisciuno d'o fà
Essere nuje è difficile pecché sapimmo si ce vene ditta na bucia oppure na verità
Na notte ca nun schiara e 'sti penziere se ne fujeno
N'abbraccio brucia 'e mmane, staje lontano o te n'hê fuje da me
E certi vote no, nun è accussì difficile
A stà 'nzieme a te equivale a vivere e a m’accidere

T’annammure pecché nn'vuò stà tu sola
Ma staje sola pure si staje cu’mmé
Comme vuò ca te voglio bbene
Si ogne abbraccio è na catena a ll'anema?
Cancella tutte cose, 'o munno nun esiste, però esiste ancora tu
E t'aggio scritto l’ultima poesia
T'annammure pecché nn'vuò stà cu'tté

Nn'criscimmo maje pecché criscimmo troppo ampresso
'O male è sempe 'o stesso, però tu 'o guarde diverso
Simmo jute ô manicomio cchiù 'e na vota
Nun vide che è fernuta? Na canzone senza note
E non pazziammo cchiù i' e te, e non m'hê ditto cchiù pecché
Te ne si juta luntana 'a me, i' luntano 'a te
Nun voglio stà pe nu juorno 'e cchiù
Ca alla fine non è overo che nuje murimmo
Nuje ce sceglimmo a chi purtà cu nuje 'int'a n'ata vita
Facimmo ammore, ma è na guerra o c'assumiglia
Te cunuscevo prima 'e te cunuscere pe finta

Pero nn'fa niente, no, nun è accussì difficile
A stà 'nzieme a te equivale a vivere e a m'accidere

T'annammure pecché nn'vuò stà tu sola
Ma staje sola pure si staje cu'mmé
Comme vuò ca te voglio bbene
Si ogne abbraccio è na catena a ll'anema
Cancella tutte cose, 'o munno nun esiste, però esiste ancora tu

E io ti ho scritto l'ultima poesia perché
Pensavo che così non ti scordavi me, ma io scordavo te
È una finta verità che mi brucia ma guarisce il cuore

T'annammure pecché nn'vuò stà tu sola
Ma staje sola pure si staje cu'mmé
Comme vuò ca te voglio bbene
Si ogne abbraccio è na catena a ll'anema
Cancella tutte cose, 'o munno nun esiste, però esiste ancora tu

E t'aggio scritto l'ultima poesia
T'annammure pecché nn'vuò stà cu'tté

LA ÚLTIMA POESÍA (part. Geolier)

Cuando te vas sola, vuelves sola
No te escondas que lo sabes, te arrastra y no te duerme
Una vida no es suficiente para conocerte a fondo
Ya que nunca permites a nadie hacerlo
Ser nosotros es difícil porque sabemos si viene de una mentira o una verdad
Una noche que no aclara y estos pensamientos se van
Un abrazo quema las manos, estás lejos o te escapas de mí
Y a veces no, no es tan difícil
Estar contigo equivale a vivir y a morir

Te amo porque no quieres estar sola
Pero estás sola incluso si estás conmigo
¿Cómo puedo quererte bien?
¿Si cada abrazo es una cadena al alma?
Borra todas las cosas, el mundo no existe, pero tú aún existes
Y te he escrito la última poesía
Te amo porque no quieres estar conmigo

No crecimos juntos porque crecimos demasiado rápido
El mal siempre es el mismo, pero tú lo ves diferente
Fuimos al manicomio más de una vez
¿No ves que ha terminado? Una canción sin notas
Y no enloquezco más contigo, y no te digo más porque
Te alejas de mí, yo me alejo de ti
No quiero estar por un día más
Porque al final no es cierto que muramos
Nos elegimos para llevarnos a otra vida
Hicimos el amor, pero es una guerra o se le parece
Te conocía antes de conocerte por fingir

Pero no importa, no, no es tan difícil
Estar contigo equivale a vivir y a morir

Te amo porque no quieres estar sola
Pero estás sola incluso si estás conmigo
¿Cómo puedo quererte bien?
¿Si cada abrazo es una cadena al alma?
Borra todas las cosas, el mundo no existe, pero tú aún existes

Y te he escrito la última poesía porque
Pensaba que así no me olvidarías, pero yo te olvidaba a ti
Es una falsa verdad que quema pero sana el corazón

Te amo porque no quieres estar sola
Pero estás sola incluso si estás conmigo
¿Cómo puedo quererte bien?
¿Si cada abrazo es una cadena al alma?
Borra todas las cosas, el mundo no existe, pero tú aún existes

Y te he escrito la última poesía
Te amo porque no quieres estar conmigo

Composição: Geolier / Nicollo Moriconi