Sands Of Vatersay
The moon over castlebay shines candle-bright
Caolas and carraigean sleep in its light
Maoldonaich stands silent and steep in the night
As i watch and regret i am leaving.
Farewell sands of vatersay
Fare you well dark rocks on the shore.
Seas run silver from pabbay to mingulay
Slowly barra’s receding.
The minch is calm and its wide acres lie
In slow heaving movements attuned to the sky.
My eyes search the darkness and vainly i try
To smother my thoughts and my feelings.
Gentle, gentle folk of the hebrides
Part you must and ask not why.
Smile and turn your back on the the hebrides
Smile though your hearts may be grieving.
Away from the pier and away through the gate
Emotions prevail o’er the calmness of late.
Seascapes are passing and oban awaits
As i watch and regret i am leaving.
Zanden van Vatersay
De maan boven Castlebay straalt als een kaars
Caolas en Carraigean slapen in zijn licht
Maoldonaich staat stil en steil in de nacht
Terwijl ik kijk en spijt heb dat ik vertrek.
Vaarwel zanden van Vatersay
Vaarwel donkere rotsen aan de kust.
Zeeën stromen zilver van Pabbay naar Mingulay
Langzaam verdwijnt Barra.
De Minch is kalm en zijn brede akkers liggen
In langzame bewegingen afgestemd op de lucht.
Mijn ogen zoeken de duisternis en tevergeefs probeer ik
Mijn gedachten en gevoelens te onderdrukken.
Zachte, zachte mensen van de Hebriden
Jullie moeten scheiden en vraag niet waarom.
Lach en keer je rug naar de Hebriden
Lach, ook al kan je hart treuren.
Weg van de pier en weg door de poort
Emoties overheersen de kalmte van de late.
Zeelandschappen trekken voorbij en Oban wacht
Terwijl ik kijk en spijt heb dat ik vertrek.