Abdal
Saltanatın askerleri
Pay-i tahtın neferleri
Atları eyerleri
Devrilir güvendikleri
Bozuk düzen sesimiz
Omuzdan kesik kolumuz
Recm ederler başımız
Elbet yıkılır tahtınız
Gün gelir öfke kınından çıkar
Binlercesi doğrulur
Turnalar şahittir
Pir Sultan ölür dirilir
Osmanlı medet umar ya haktan
Aslında korkar bir mazlum halktan
Yıllarca geçti garip kılıçtan
Susmadı söyler Abdal Pir Sultan
Bülbüller ötmedi tam 400 yıldır
Ateşi karartan senin yüzündür
Hızır Paşa bizi astı bulunmaz
Gönlü yareleyen bir tek gülündür
Abdal Pir Sultan'ım doğdum eksildim
Yemeden içmeden sudan kesildim
Halkımı sevdiğim için asıldım
Dost senin derdinden ben yana yana
Abdal
Los soldados de tu reino
Los soldados de tu trono
Montan sus caballos
Caen aquellos en quienes confiaban
Nuestro orden está roto
Nuestro brazo cortado del hombro
Nos apedrean la cabeza
Seguramente tu trono caerá
Llegará el día en que la ira se desate
Miles se levantarán
Los grullas son testigos
Pir Sultan muere y resucita
El Imperio Otomano busca ayuda de lo divino
En realidad, teme al pueblo oprimido
Han pasado años desde la extraña espada
Abdal Pir Sultan no ha callado
Los ruiseñores no han cantado en 400 años
Es tu rostro el que oscurece el fuego
Hızır Paşa nos colgó sin razón
Solo una rosa es la que hiere el corazón
Mi querido Pir Sultan, nací y me desvanecí
Privado de comida, bebida y agua
Fui colgado por amar a mi pueblo
Amigo, por tu dolor, estoy sufriendo