一笑江湖 (DJ弹鼓版)
江湖一笑 浪滔滔 紅塵盡忘了
jiānghú yī xiào làng tāo tāo, hóng chén jìn wàng le
俱往矣 何足言道
jù wǎng yǐ, hé zú yán dào
蒼天一笑 笑不老 豪情卻會了
cāng tiān yī xiào, xiào bù lǎo, háo qíng què huì le
對月飲 一杯寂寥
duì yuè yǐn, yī bēi jì liáo
劍起江湖恩怨 拂袖罩明月
jiàn qǐ jiānghú ēn yuàn, fú xiù zhào míng yuè
西風葉落花謝 枕刀劍難眠
xī fēng yè luò huā xiè, zhěn dāo jiàn nán mián
汝為山河過客 卻總長嘆傷離別
rǔ wèi shān hé guò kè, què zǒng cháng tàn shāng lí bié
鬢如霜 一杯濃烈
bìn rú shuāng, yī bēi nóng liè
隻身走過多少的歲月 看慣刀光照亮過黑夜
zhī shēn zǒu guò duō shǎo de suìyuè, kàn guàn dāo guāng zhào liàng guò hēi yè
俠骨魔心如何來分辨 彈指一夢不過一瞬間
xiá gǔ mó xīn rú hé lái fēn biàn, dàn zhǐ yī mèng bù guò yī shùnjiān
黃沙之中的殘陽如血 多少魂魄在此地寂滅
huáng shā zhī zhōng de cán yáng rú xuè, duō shǎo hún pò zài cǐ dì jì miè
這成敗 有誰來瞭解
zhè chéng bài, yǒu shuí lái liǎo jiě
江湖一笑 浪滔滔 紅塵盡忘了
jiānghú yī xiào làng tāo tāo, hóng chén jìn wàng le
俱往矣 何足言道
jù wǎng yǐ, hé zú yán dào
蒼天一笑 笑不老 豪情卻會了
cāng tiān yī xiào, xiào bù lǎo, háo qíng què huì le
對月飲 一杯寂寥
duì yuè yǐn, yī bēi jì liáo
俠骨魔心如何來分辨 彈指一夢不過一瞬間
xiá gǔ mó xīn rú hé lái fēn biàn, dàn zhǐ yī mèng bù guò yī shùnjiān
隻身走過多少的歲月 看慣刀光照亮過黑夜
zhī shēn zǒu guò duō shǎo de suìyuè, kàn guàn dāo guāng zhào liàng guò hēi yè
黃沙之中的殘陽如血 多少魂魄在此地寂滅
huáng shā zhī zhōng de cán yáng rú xuè, duō shǎo hún pò zài cǐ dì jì miè
這成敗 有誰來瞭解
zhè chéng bài, yǒu shuí lái liǎo jiě
江湖一笑 浪滔滔 紅塵盡忘了
jiānghú yī xiào làng tāo tāo, hóng chén jìn wàng le
俱往矣 何足言道
jù wǎng yǐ, hé zú yán dào
蒼天一笑 笑不老 豪情卻會了
cāng tiān yī xiào, xiào bù lǎo, háo qíng què huì le
對月飲 一杯寂寥
duì yuè yǐn, yī bēi jì liáo
也曾橫刀 向天笑 數過路迢迢
yě céng héng dāo, xiàng tiān xiào, shǔ guò lù tiáo tiáo
數不完 夕陽晚照
shǔ bù wán, xī yáng wǎn zhào
蒼天一笑 樂逍遙 江湖人自擾
cāng tiān yī xiào, lè xiāo yáo, jiānghú rén zì rǎo
留不住 愛恨離潮
liú bù zhù, ài hèn lí cháo
Een Glimlach in de Wereld
Een glimlach in de wereld, de golven zijn woest,
De wereld van het rode stof is vergeten.
Alles is voorbij, wat valt er nog te zeggen?
De hemel lacht, de tijd vergaat niet, maar de passie is verdwenen.
Met de maan drink ik, een glas vol eenzaamheid.
Het zwaard heft de wrok in de wereld, de mouwen wapperen onder de volle maan.
De westenwind blaast, bladeren vallen, bloemen verwelken,
Op het zwaard kan ik moeilijk slapen.
Jij bent een reiziger door bergen en rivieren,
Maar altijd zuchtend om het afscheid.
Met grijs haar, een glas sterke drank.
Hoeveel jaren ben ik alleen doorgelopen,
Gewend aan het licht van het zwaard dat de nacht verlicht?
Hoe te onderscheiden tussen de held en de demon,
Een vingerknip, een droom is slechts een moment.
De ondergang van de zon in het gele zand is als bloed,
Hoeveel zielen sterven hier in stilte?
Wie begrijpt deze overwinning en nederlaag?
Een glimlach in de wereld, de golven zijn woest,
De wereld van het rode stof is vergeten.
Alles is voorbij, wat valt er nog te zeggen?
De hemel lacht, de tijd vergaat niet, maar de passie is verdwenen.
Met de maan drink ik, een glas vol eenzaamheid.
Hoe te onderscheiden tussen de held en de demon,
Een vingerknip, een droom is slechts een moment.
Hoeveel jaren ben ik alleen doorgelopen,
Gewend aan het licht van het zwaard dat de nacht verlicht?
De ondergang van de zon in het gele zand is als bloed,
Hoeveel zielen sterven hier in stilte?
Wie begrijpt deze overwinning en nederlaag?
Een glimlach in de wereld, de golven zijn woest,
De wereld van het rode stof is vergeten.
Alles is voorbij, wat valt er nog te zeggen?
De hemel lacht, de tijd vergaat niet, maar de passie is verdwenen.
Met de maan drink ik, een glas vol eenzaamheid.
Ik heb ook met het zwaard naar de hemel gelachen,
Het aantal wegen is ontelbaar.
De zonsondergang is niet te tellen.
De hemel lacht, genietend en vrij,
De mensen in de wereld maken zich druk.
Liefde en haat kunnen niet worden vastgehouden.