395px

El otoño de mi vida

Willeke Alberti

De herfst van m'n leven

Ik sta op een berg
Te kijken naar beneden
Het dal van m'n verleden
Gevuld met zoveel pijn

Maar alles wat ik heb
Dat stemt me nu tevreden
Levend in het heden
Durf ik mezelf te zijn

Ik heb moeten leren
Dat je altijd mag proberen
Om het beste van jezelf te laten zien

De herfst van m'n leven
Van buiten weer wat jaartjes grijzer
Maar diep van binnen zoveel wijzer
Eindelijk de rust waarnaar ik zocht
De herfst van m'n leven
Niet meer zo soepel als ik ooit was
Maar ik weet de waarheid nu pas
Ook al heb ik zoveel tijd verknoeid
Ik sta nu eindelijk in bloei

Duizend jaar terug
Had ik nog zoveel dromen
Ik wist dat het ging komen
Maar wat, dat wist ik niet

Ik was jong en wild
Ik wilde alsmaar hoger
Alleen nog maar naar boven
Ver weg van het verdriet

Ik heb moeten leren
Om mezelf te accepteren
En te houden van de dingen om me heen

De herfst van m'n leven
Van buiten weer wat jaartjes grijzer
Maar diep van binnen zoveel wijzer
Eindelijk de rust waarnaar ik zocht
De herfst van m'n leven
Al valt het blad van alle bomen
Ooit zal er weer leven komen
Ooit, als je wat ouder bent gegroeid
Staat alles weer in bloei

El otoño de mi vida

Estoy en una montaña
Mirando hacia abajo
El valle de mi pasado
Lleno de tanto dolor

Pero todo lo que tengo
Eso me hace feliz ahora
Viviendo en el presente
Me atrevo a ser yo mismo

He tenido que aprender
Que siempre puedes intentar
Mostrar lo mejor de ti mismo

El otoño de mi vida
Por fuera un poco más gris con los años
Pero por dentro mucho más sabio
Finalmente la paz que buscaba
El otoño de mi vida
Ya no tan ágil como solía ser
Pero ahora entiendo la verdad
Aunque haya perdido tanto tiempo
Ahora finalmente florezco

Mil años atrás
Tenía tantos sueños
Sabía que iba a llegar
Pero qué, eso no lo sabía

Era joven y salvaje
Quería ir más alto
Solo hacia arriba
Lejos del dolor

He tenido que aprender
A aceptarme a mí mismo
Y a amar las cosas a mi alrededor

El otoño de mi vida
Por fuera un poco más gris con los años
Pero por dentro mucho más sabio
Finalmente la paz que buscaba
El otoño de mi vida
Aunque las hojas caigan de los árboles
Vendrá de nuevo la vida
Algún día, cuando hayas crecido un poco más
Todo florecerá de nuevo

Escrita por: