Niet goed bij d'r verstand
Haar zoon nam haar een dag naar Schiphol mee
Want moeder, zei hij, er zijn zoveel nieuwe dingen
Je moet het zien, je bent van deze tijd
En de techniek maakt zulke vorderingen
Ze was wat bang van de techniek van nu
Die ging naar haar idee met iets te rasse schreden
Ze vond er vaag iets onnatuurlijks aan
Maar hoe dan ook, ze is naar Schiphol meegereden
Ze zag een wereld, glad en efficient
Ze zag de jets, hoorde ze krijsend overkomen
En dacht: Het zal wel knap zijn allemaal
Ik heb toch liever een stuk land met gras en bomen
refren':
En als u denkt: Ze was niet goed bij d'r verstand
Dan moet u toch wel even op uw woorden passen
Want we ademen geen lucht meer in maar gassen
En we horen hoe de olie-golven klotsen op het strand
Zo ver zijn we dan gekomen met ons prachtige verstand
Toen zei haar zoon: Zo wordt de wereld nou
Maar nog veel beter en volmaakter zal wel blijken
En bij die ene argeloze zin
Sloeg haar de schrik om 't hart, een schrik die niet wou wijken
De roltrap af, de roltapijten op
Passeerden uitgebluste, grotemensen-horden
Een plastic wereld voor een doodmoe ras
Moest zo de mooie wereld van de toekomst worden
Ze keek door 't raam en dacht: Hier groeide gras
Ze zag beton en glas zover ze maar kon kijken
Zo wordt de wereld, dacht ze, een woestijn
Want de techniek, ja, de techniek gaat over lijken
refren'
Sindsdien zag ze steeds meer in de techniek
Een ongeneeslijke ziekte, een bedreiging
Een moord op alles wat natuurlijk was
Maar waar de wereld onverschillig aan voorbij ging
We zijn te laat, dacht ze, we kunnen niet terug
We gaan vooruit met harde, arrogante koppen
Tot alles is vervuild en uitgeroeid
We gaan met man en met computer naar de knoppen
Maar op den duur werd dit te veel voor haar
Ze werd zo moe, zo moe, ze wilde zich verstoppen
En niet meer denken, zonder zorgen zijn
De anderen zonder haar hun peultjes laten doppen
refren'
Een tijd geleden is het dan gebeurd
Ze stond te kijken op de brug, een zomermorgen
Net gleed een troepje eenden door de gracht
Zo wil ik ook wel drijven, dacht ze, zonder zorgen
Ze riep: Vooruit, terug naar de natuur
Toen sprong ze lachend naar beneden in het water
En zonk meteen, want zwemmen kon ze niet
Het troepje eenden vloog uiteen met luid gesnater
Ze is niet dood, ze zit in een tehuis
Ze praat niet meer, ze zit alleen maar wat te kwaken
Ze denkt dat ze een eend is, verder niets
En geen probleem van deze tijd kan haar meer raken
En als u denkt: Ze was niet goed bij d'r verstand
Dan moet u toch wel even op uw woorden passen
Want we ademen geen lucht meer in maar gassen
En we horen hoe de olie-golven klotsen op het strand
Zo ver zijn we dan gekomen met dat prachtige verstand
No bien de su mente
Su hijo la llevó un día a Schiphol
Porque madre, le dijo, hay tantas cosas nuevas
Tienes que verlo, estás al día
Y la tecnología avanza tanto
Le daba miedo la tecnología actual
Que, según ella, avanzaba demasiado rápido
Sentía algo extraño en ella
Pero de todos modos, fue a Schiphol con él
Vio un mundo, suave y eficiente
Vio los jets, escuchó su ruido al pasar
Y pensó: Todo esto debe ser impresionante
Pero yo prefiero un pedazo de tierra con pasto y árboles
Coro:
Y si piensas: No bien de su mente
Entonces debes tener cuidado con tus palabras
Porque ya no respiramos aire, sino gases
Y escuchamos cómo las olas de petróleo golpean la playa
Así de lejos hemos llegado con nuestra maravillosa mente
Entonces su hijo dijo: Así es como es el mundo ahora
Pero seguramente será aún mejor y más perfecto
Y con esa inocente frase
Le dio un susto, un susto que no se iba
Bajando por la escalera mecánica, sobre las alfombras rodantes
Pasaban multitudes de adultos exhaustos
Un mundo de plástico para una raza exhausta
Así sería el hermoso mundo del futuro
Miró por la ventana y pensó: Aquí solía crecer el pasto
Vio concreto y vidrio hasta donde alcanzaba la vista
Así será el mundo, pensó, un desierto
Porque la tecnología, sí, la tecnología no tiene límites
Coro
Desde entonces veía la tecnología como
Una enfermedad incurable, una amenaza
Un asesinato de todo lo natural
Pero el mundo seguía indiferente a ello
Es demasiado tarde, pensaba, no podemos retroceder
Avanzamos con cabezas duras y arrogantes
Hasta que todo esté contaminado y destruido
Vamos directo al desastre con hombres y computadoras
Pero al final esto fue demasiado para ella
Estaba tan cansada, tan cansada, quería esconderse
Y dejar de pensar, estar sin preocupaciones
Dejar a los demás hacer sus cosas sin ella
Coro
Hace un tiempo sucedió
Ella estaba parada en el puente, una mañana de verano
Un grupo de patos pasaba por el canal
Así es como me gustaría flotar, pensó, sin preocupaciones
Gritó: Vamos, de vuelta a la naturaleza
Entonces saltó riendo al agua
Y se hundió de inmediato, porque no sabía nadar
El grupo de patos se dispersó con fuertes graznidos
No está muerta, está en un hogar
Ya no habla, solo hace cuac-cuac
Cree que es un pato, nada más
Y ningún problema de esta época puede afectarla
Y si piensas: No bien de su mente
Entonces debes tener cuidado con tus palabras
Porque ya no respiramos aire, sino gases
Y escuchamos cómo las olas de petróleo golpean la playa
Así de lejos hemos llegado con esa maravillosa mente