Stomme slaven, fijne mensen
'k Heb heel m'n leven gezworven
Ik trok rond door vreemde landen
'k Heb alle zeeen bevaren
Spoelde aan op verre stranden
En overal zag ik dezelfde
Karavanen van ellende
De sjacheraar en de gesjochte
De verwaande, de verwende
Maar bovenal; brave burgers
Die alleen kijken en zwijgen
Niet beseffen dat ze nooit meer
Een ander leven zullen krijgen
Stomme slaven die zo leven
En zo de wereld verpesten
En overal zag ik dezelfde
Mensen die zingen en toch arm zijn
Hun kleine lapje grond bewerken
En toch gul en goed en warm zijn
Die van een ander niet vragen
Wat ze zelf niet kunnen geven
En bij hun tegenslagen zeggen
Ach meneer, zo is het leven
En die zich nooit zullen haasten
En geen zorg hebben om later
Drinken wijn wanneer er wijn is
Is er geen wijn, helder water
Fijne mensen die van hun leven
Alleen het goede bewaren
En die eens, zoals wij allen
Zullen rusten in de aarde
Estúpidos esclavos, gente fina
He vagado toda mi vida
Viajé por tierras extrañas
He navegado todos los mares
Y llegué a playas lejanas
Y en todas partes vi lo mismo
Caravanas de miseria
El estafador y el estafado
El engreído, el mimado
Pero sobre todo; ciudadanos respetables
Que solo miran y callan
Sin darse cuenta de que nunca más
Tendrán otra vida
Estúpidos esclavos que así viven
Y así arruinan el mundo
Y en todas partes vi lo mismo
Gente que canta y aún así es pobre
Cultivan su pequeño pedazo de tierra
Y aún así son generosos y cálidos
Que no piden a otros
Lo que ellos mismos no pueden dar
Y ante las adversidades dicen
Oh señor, así es la vida
Y que nunca se apurarán
Y no se preocupan por el futuro
Beberán vino cuando haya vino
Si no hay vino, agua clara
Gente fina que de su vida
Solo guardan lo bueno
Y que, como todos nosotros
Descansarán en la tierra algún día