Das Lied Vom Einsamen Mädchen

Het Lied Van Het Eenzame Meisje

Das Lied Vom Einsamen Mädchen

Ze omhelsde zacht haar speelgoedSie herzte sanft ihr Spielzeug
Voordat ze het brakBevor sie es zerbrach
En had een verlangenUnd hatte eine Sehnsucht
En wist niet waar het aan lagUnd wusste nicht woran

Omdat ze eenzaam wasWeil sie einsam war
En zo blond haar haarUnd so blond ihr Haar
En haar mond zo rood als wijnUnd ihr mund so rot wie Wein
En wie van deze wijn dronkUnd wer von diesem Wein trank
Kon nooit meer gelukkig zijnKonnt nie mehr glücklich sein

Maar iemand sprak in de lenteDoch einer sprach im Frühling
Of je pijn en lust voeltOb du fühlst Lust und Schmerz
En brak haar duizend rozenUnd brach ihr tausend Rosen
Maar zij brak alleen zijn hartDoch sie brach nur sein Herz

Omdat ze eenzaam wasWeil sie einsam war
En zo blond haar haarUnd so blond ihr Haar
En haar mond zo rood als wijnUnd ihr Mund so rot wie Wein
Ja, niemand kon zo kussenJa Keine konnt so küssen
En toch zo eenzaam zijnUnd doch so einsam sein

Wat bleef van haar levenWas blieb von ihrem Leben
Een lied dat niemand zongEin Lied das niemand sang
Sankt Peter liet haar wachtenSankt Peter lies sie warten
Twee eeuwigheden langZwei Ewigkeiten lang

Omdat ze eenzaam wasWeil sie einsam war
En zo blond haar haarUnd so blond ihr Haar
En haar hart zo dood als steenUnd ihr Herz so tot wie Stein
Toen riep hij: Arm kind, komDann rief er: Armes Kind komm
Je zult nooit meer eenzaam zijnSollst nie mehr einsam sein