nostalgie

beminde parochianen,
het geloof dat is aan't tanen
't is verdoemme toch geen werk,
ikke alleen hier in de kerk
niemand komt er in ons midden
nog voor onzen heer staan bidden
hij is kwaad en hij vloekt van deeg,
den offerblok is constant leeg

ging er vruger iemand sterven,
dan stoenge kik al kleer voor 't erven
hunnen hof en wat er stond,
wier terstond kerkegrond
vruger waren 't allemaal snullen,
konne kik m'n zakken vullen
in de naam van 't vatikaan
ne keer per week naar d'hoeren gaan

golle kunt hier schoontjes praten,
ik mutte kik de vrouwkes laten
maar 'k zenne kik toch ook ne vent
die de deugd des vlezes kent
laat ons nu te samen bidden
voor ons va, Jean-Paul den twidde
hij bleef zijn gevoelens baas,
maar hee nu een versteende blaas

't is me nogal wa gescheten
niemand wilt van god nog weten
as da zo nog voort bleft gaan
kanne kik aan den dop gaan staan
'k staan te branden van verlangen
oem mijn kleed aan de kapstok 't hangen
en in politiek te gaan,
daar verdiende nog wat aan