Sakız Hanım Ve Mahur Bey

Sakız Hanım y Mahur Bey

Sakız Hanım Ve Mahur Bey

En el barrio donde pasé mi infanciaÇocukluğumun geçtiği o mahallede
Vivían en una antigua casa de madera con la cabeza pintadaBaşı boyalı ahşap eski bir evde otururlardı
Sakız Hanım y Mahur BeySakız Hanımla Mahur bey
Sakız Hanım era de piel blanca y cabello blancoBembeyaz tenli bembeyaz saçlıydı Sakız Hanım
Por eso le decíamos Sakız HanımZaten onun için Sakız Hanım derdik kendisine
Tocaba el kemençe con manos suaves como algodónPamuk gibi elleriyle kemençe çalardı
Su esposo Mahur Bey al principio se resistía un pocoEşi Mahur Bey önce biraz nazlanır
Luego acompañaba con su kanun a Sakız HanımSonra oda kanunuyla eşlik ederdi Sakız Hanım'a
Practicaban juntosBeraber meşk ederlerdi

En las noches de veranoYaz akşamlarında
Las cortinas se abríanAçılırdı perdeler
De sus manos cansadasYorgun ellerinden
Brotaban melodíasDökülürdü nağmeler
Han pasado unos dos añosİki yıl kadar oluyor
Primero el kanun se calló en la vieja casaÖnce kanun sustu eski evde
Unos meses después también el kemençeBirkaç ay sora da kemençe
Y las cortinas de la casa de madera con la cabeza pintadaVe aşı boyalı ahşap evin perdeleri
Se cerraron para no abrirse nunca másBir daha açılmamak üzere kapandı

Se dijo que la casa se vendería a otro jovenEvin satılacağı söylendi bir başka gence
Entré y vi sobre un viejo sofáGittim içeri girdiğimde eski bir koltuğun üzerinde
Un kanun con la cabeza gachaBoynu bükük bir kanun
Y un melancólico kemençe apoyado en el kanunVe kanunun göğsüne yaslanmış mahsun kemençeyi gördüm
Parecían decirnos 'no nos molesten'Bizi rahatsız etmeyin der gibiydiler
Pero no pude soportarlo y me alejéKıyamadım uzaklaştım

Cuando Mahur Bey se calló, las cortinas se cerraronMahur Bey susunca kapandı perdeler
Y así terminaron esas melancólicas melodías con Sakız HanımSakız Hanımla bitti o hüzünlü nağmeler