Kandırma Kendini

Yanlızlığın doldururken içimi
İzliyorum yavaşça gidişini
Görüyorum rüyanın bitişini
Karanlığın içine usulca sinişini
Belki de hislerim oldu bir saplantı
Yavaşça öldüren bir bulantı
Acılarla dolu pis bir kalıntı
Bitmez oldu lanet olası bu takıntı
Günler,haftalar,aylar geçiyor
Acı veren gerçek her gün sensiz doğuyor
Bir el var sanki, beni yavaşça boğuyor
Acı veren gerçek her gün sensiz doğuyor
Sen aslında sen sen değilsin, Sendeki ben de ben değilim .
Bir sen var bende senden farklı
Bir ben var sende benden ayrı
Kandırma kendini, Kabul et artık o da tıpkı senin gibi
Sürdürüyor insan denen neslini
Kırıyor,vuruyor,yıkıyor,döküyor,
söküyor,alıyor,kaç ıyor,gidiyor...
Arar, sorar belki bulursun
Bulunca elbet durulursun ..
En sonunda gururuna kapılıp gider
kaybolursun ...