Cuarta Pregaria na Lúa Morta

Prima morte, luar de xuno,
Danzas do xear plenilunio,
Almas que migran ó alén,
Beberaxe sacro de mel.
Altar de raíces en pedra,
Cantar do lume nas tebras,
Borralla que curas o mal
De aire do mortuorio expirar.

Lúa morta, fúnebre portal!
Ritos de negra cinza,
Elementos sen vida,
Dos cornos do cervo alado
Invoco ó portal sagrado
Lúa vella, bendice as mareas.
Lúa nova, molla a terra co teu tronar.
Crecente luar, mata o verme do famento.
E no minguar, silencia o lamento.

Condenada a ser devorada
Boca do lobo, eterna pousada,
Leito de guerreiros vencidos,
Ventre de bechos renacidos.
Morto o sol nas ardentes agullas,
En romaxe honramos á lúa,
Cantares á deusa branca,
Xaneiro troba a matanza.

Lúa vella, bendice as mareas.
Lúa nova, molla a terra co teu tronar.
Crecente luar, mata o verme do famento.
E no minguar, silencia o lamento
Lúa morta, fúnebre portal!
Sombras, ermo xerme,
Envolves en pel de serpe
O sexo que estéril dorme
Ata o luar crecente

Noite de morto plenilunio: Resurrección
Deusas do inverno infecundo: Reencarnación
Astro de cuarto crecente, raios do tolear,
Curuxa que dorme, semente de ervellas, veleno do namorar.
Na mentira dos cornos do cuarto minguar
Escoita o xaneiro, retorna a alma dos nosos guerreiros

Prima morte, luar de xuno,
Danzas do xear plenilunio,
Almas que migran ó alén,
Beberaxe sacro de mel.
Altar de raíces en pedra,
Cantar do lume nas tebras,
Borralla que curas o mal
De aire do mortuorio expirar

Condenada a ser devorada
Boca do lobo, eterna pousada,
Leito de guerreiros vencidos,
Ventre de bechos renacidos.
Morto o sol nas ardentes agullas,
En romaxe honramos á lúa,
Cantares á deusa branca,
Xaneiro troba a matanza.

Lúa morta!
Lúa vella, bendice as mareas.
Lúa nova, molla a terra co teu tronar.
Crecente luar, mata o verme do famento.
E no minguar, silencia o lamento