Bekning

Heimleg vandring draga på fote
Ført av kulde sakn og lyst
Vinden gir hardt på mitt kinn
Rive kaldt, kvast og kjært
Da e no sånn eg vil ha da
Da e no sånn eg vil leva
Min vind som meg aldri svike

Han røska og riv
Da e inga sjel i mitt åsyn
På knausn her kvila eg
Eg famna meg sjølv frå frostbete

Da bekna grådig på
Svøpt inn i fråverande ljos
La mi eiga røynda rå
Frå falske flire flekka kvasse tanngard

Snødn dansa i vestlandets takt
Vis meg hårets vals med den dalande kulde
Staut står eg her og speida einsam men aldri var eg i betre lag
Friskt lokta sjødn, gjev du meg behag

Kvite toppa kler bølgjeslajo store
Kun gal mann på fjorden, slek so du herja i kveld

Lys blenkja på hi si tå vikjo
Falske stjerna frå ein tobeina pest
Da ser nestn fint ut herifrå
Men da e no avstandn so vinne mest