Sanrı

Gün yeni doğarken odanın balkonuna
Sabahın ilk kahvesi doluyor yanaklarına
Birkaç saat daha var seslerin çoğalmasına
Bakir telaşlar için insanların uyanmasına
Her Ankara sabahı gibi belki biraz üşüyorsun
Ama olsun eskiden beri üşümeyi seviyorsun

Çöpleri karıştıran sokak kedileri gibi
Kurcalıyorsun farketmeden geçmişteki günleri
Çocukluğun sessizce tırmanıyor kucağına
Şöyle bir gülümsüyor kıvırcık saçlarıyla
Babanı andırıyor sanki bu sessiz duruşuyla
Ve ne kadar eksildiğini hatırlatıyor sana

Ne kadar güzelmişsin, hayat henüz çırılçıplak
Hiçbir şey el değmemiş, günler birer salıncak
Seni unutmuyor büyüdüğün sokaklar
Dokunuyor arkadan gözyaşına, rüzgarıyla.