Ik Hou Van...

Amo...

Ik Hou Van...

Amo la ciudad cuando tiembla en la distanciaIk hou van de stad als hij trilt in de verte
Y me acerco.En ik kom eraan.
Él acaricia tu sangre con su bosque de estrellasHij kietelt je bloed met zijn woud van de sterren
Y te deja seguir.En hij laat je begaan.
Amo la inquietud de no pertenecer a ningún lugar,Ik hou van de huiver dat ik nergens thuishoor,
Donde nadie me conoce,Er niemand is die me kent,
Porque la vida solo cobra sentido cuando callas y estás perdido.Omdat het leven pas echt wordt als je zwijgt en verloren bent.
Amo la mirada, el gesto, la sombra,Ik hou van de blik, van de wenk, van de schaduw,
El olvidado dominio de la esquina oscura,Het vergeten domein van de donkere hoek,
El brillo de la canción en los labios tristesDe glans van het lied op de droevige lippen
Y que no puede ser pero debe ser.En dat het niet kan en toch moet.
Amo la noche cuando todo parece unirse,Ik hou van de nacht als het één lijkt te worden,
Lo alto y lo bajo, lo malo y lo bueno,Wat hoog en wat laag is, wat slecht is en goed
Y serpenteando a través del crepúsculo brumosoEn kronkelend door de roezige schemer
Se despoja de todo lo falso.zich van alles wat vals is ontdoet.

Amo el sendero que serpentea por las montañasIk hou van het pad dat kruipt door de bergen
Y avanzo a lo largo de élEn ik kruip er langs voort
Por la boca del diablo hacia la virgen de las cumbres,Door de bek van de duivel naar de maagd van de toppen,
Solo escuchado por la cabra montés.Alleen door de steenbok gehoord.
Amo la llama que brota de las rocasIk hou van de vlam die slaat uit de rotsen
Cuando el sol se va.als de zon het begeeft.
Y el aire se vuelve inquieto de nuevo y te paras en el borde y vives.En de lucht weer gaat spoken en je staat op de richel en leeft.
Amo los escombros, los restos, las piedrasIk hou van het gruis, van het puin, van de stenen
Como si fuera mi vida la que yace allíAlsof het mijn leven is dat daar ligt
Y aún así puedo sobresalirEn ik er nog altijd bovenuit kan komen
Hacia arriba hacia ese rostro amplio.Omhoog naar dat weidse gezicht.
Amo el borde, la frontera, el silencio,Ik hou van de rand, van de grens, van de stilte,
El muro inexpugnable, el nido de águilas,De onneembare wand, het adelaarsnest,
Para encontrar de nuevo ese clima áspero y puroOm dat ruige en zuivere weer terug te vinden
Que el mundo siempre corrompe.Dat door de wereld steeds wordt verpest.

Amo el mar cuando juega con los barcosIk hou van de zee als hij speelt met de schepen
Y me siento en él,En ik zit erop,
De ese descenso y ascenso y el abismo debajoVan dat dalen en stijgen en die afgrond daaronder
Como si bailaras con tu destino.Alsof je danst met je lot.
Amo la proa que atraviesa la locura del desierto gris,Ik hou van de boeg die slaat door de waanzin van de grijze woestijn,
Porque eso es exactamente lo que debo hacerWant dat is precies wat ik doen moet
Y como siempre será. Amo la espuma, el murmullo, el revueloEn zoals het altijd zal zijn. Ik hou van het schuim, van de ruis, van het stuiven
Cuando el viento vuelve a mezclarlo con las olas.Als de wind het weer met de golven doet.
Las empuja desde abajo hacia arriba hacia las nubesHij stoot ze vanonder omhoog naar de wolken
Y esas olas se sienten bien.En die golven die voelen zich goed.
Amo el diésel que golpea en la oscuridadIk hou van de diesel die stampt door het duister
En medio de la nada con la botella en tu boca.In het midden van nergens met de fles aan je mond.
Y las mujeres vuelan desnudas alrededor de la cabinaEn de vrouwen vliegen naakt rond de stuurhut
Y aúllas como un perro miserable.En je jankt als een luizige hond.

Y te tambaleas a través del fin del mundo,En je waggelt je dwars door het eind van de wereld,
Un gruñido en la barandilla, un eructo salpicante.Een grom aan de reling, een hikkende spat.
Y la mañana se abre con el blanco de las gaviotasEn de ochtend breekt open met het wit van de meeuwen
Y en el horizonte tiembla de nuevo la ciudad.En op de einder trilt weer de stad.