Heimwee doet ons hart verlangen

La nostalgia hace que nuestros corazones deseen

Heimwee doet ons hart verlangen

La nostalgia hace que nuestros corazones anhelen la salud de nuestra juventud
Heimwee doet ons hart verlangen, naar de heimat onzer jeugd.
A los cantos de la campana de bronce, cargados de luto o de alegría infernal
Naar de bronzen klokkezangen, zwaar van rouw of hel van vreugd.
Canta desde la vieja torre, el que mira y ve lejos
Zangen uit de oude toren, hij die waakt en verre schouwt,
Sobre el pueblo soñado perdido, Wrik 'préstamo construido a su pie
Over 't dorpje droomverloren, kronk'lend aan zijn voet gebouwd.

La nostalgia hace que nuestros corazones anhelen el olor de la escoba y los páramos
Heimwee doet ons hart verlangen, naar de geur van brem en hei.
Colgando a la niebla de los prados, una mañana de mayo
Naar de weiden mist-omhangen, op een morgen in de mei.
Nostalgia por los coros rubios, por el bosque de pinos lleno de peis
Heimwee naar het blonde koren, naar het dennebos vol peis,
A los fens congelados, donde nos deslizamos en el hielo
Naar de vennen stijfgevroren, waar wij slierden op het ijs.

La nostalgia hace que nuestros corazones anhelen el hogar de los padres
Heimwee doet ons hart verlangen, naar de ouderlijke haard.
Con su descanso para no ser reemplazado, con su paz preservada
Met zijn rust niet te vervangen, met zijn vrede wel bewaard.
Nostalgia por los vientos del verano, nostalgia por el dulce muro
Heimwee naar de zomerwinden, heimwee naar het zoet geruis,
En la corona de tilo verde, frente a nuestro viejo pan-house
In de kruin der groene linden, voor ons oude pannenhuis.