Een Beetje Meer Alleen

Mijn dochter werd geboren
Mijn vader die ging dood
zo worden mensen ouder
zo worden kinderen groot
Verdriet is zoals vreugde
lach door je tranen heen
een beetje minder jeugdig
een beetje meer alleen

Mijn papa is een foto
bij moeder op de kast
in een huis dat veel te ruim wordt
waarin ik niet meer pas
en Kerstmis rond de tafel
wordt nooit meer als voorheen
er rust op ons een schaduw
een beetje meer alleen

Wie leefde trok de sporen
voor al wie achterbleef
We blijven stemmen horen
Al zijn ze er niet meer
Wie kan er aan ontkomen
we worden allen wees
de dochters en de zonen
een beetje meer alleen