Bris

Bris, bris
puste meg i nakken
Det blir kaldt i frakken og kroppen skrike:
"Kom bris, bris, sett meg fri!"
Skru på sirenen og gje meg varige mén

Bris gjer meg roser i kinnet, tar vekk vonde minner
Bris, du har stengt oss inne. Du vinner, du vinner

Mitt navn er Kristopher, eks-lokomotivfører,
sønn av en skipsreder. Eg var hans stedfortreder
Eg blei tatt hånd om av ei nonne i et kloster
Eg gjekk i tjeneste for mitt land og kom heim som krigsoffer
Og eg blei lam i frå livet og ner
Og mitt navn blir ikkje lenger nevnt når folk ber
For ingen husker gamle Kristopher
Han som redda fem liv for sjøl å bli et krigsoffer

Bris gjer meg roser i kinnet, tar vekk vonde minner
Bris, du har stengt oss inne. Du vinner, du vinner