Mi memoras

Mi memoras ke mi atendis kiel knabo
La revenon hejmen de mia patro.
por labori kun plezuro,
aĉetis mi paperon, lignon kaj la ŝnuron
por fari kajton.

Mi memoras ke mi konstruis kiel knabo
tre belan kajton kun mia patro.
mi rigardis lin kun varma sento.
li ĝoje kriis kiam venis bona vento
por nia kajto.

Mi memoras ke la ĉielo estis plena
de multaj kajtoj tutkoloraj,
kaj centoj da infanoj kune ludis
kaj tutajn tagojn ege sin amuzis
per sia kajto.

Mi memoras ke mi ne komprenis kiel knabo
ke ne plu vidiĝis iun tagon
paperaj birdoj memfaritaj.
ni restis hejme tute surprizitaj
kun nia kajto.

Mi memoras ke bruaj feraj birdoj
mortigis nian tutan ĝojon.
timigaj militaj ĉasaviadiloj
estis ĝenataj de infanaj amuziloj:

Niaj kajtoj.
Niaj kajtoj.
Niaj kajtoj.
Niaj kajtoj.

Se kajto estas tiel minaca,
ĝi servu kiel armilo paca. (3-foje)

(Do,) mi petas al ĉiuj infanoj de la tero,
fari multajn birdojn el papero.
por forpeli aermilitilojn
ni kovru la ĉielon per pacarmiloj:
Niaj kajtoj. (3-foje)

Niaj kajtoj.
Niaj kajtoj.
Niaj kajtoj.